บ่วงสวาททาสรักอสูร ตอนที่ 18 ฉันยินยอมหรือเขาล่อลวง

ตอนที่ 18

ฉันยินยอมหรือเขาล่อลวง

รัฐภาสขบเม้มมอบจูบให้รวิกานต์อย่างดูดดื่ม ร่างหนาเอียงตัวเล็กน้อยแขนใหญ่ก็สามารถสอดที่ข้อพับดันร่างโปร่งบางลอยจากพื้นโดยที่ยังไม่ถอนจุมพิตพาสองร่างไปในห้องนอนของเจ้าของบ้านอย่างถือสิทธิ์ ชายหนุ่มค่อยๆ ผ่อนร่างโปร่งบางกลมกลึง นุ่มนิ่มไปทุกสัดส่วนและหอมกรุ่นบนเตียงนอนนุ่มพร้อมนามร่างหนาใหญ่ตามติด

ริมฝีปากหนาขบกัดบดเบียดดูดซับความหวานจากสองกลีบดอกไม้อวบอิ่มนุ่มหวานอย่างอ่อนโยนและนุ่มนวล สอดแทรกปลายลิ้นไปในโพรงอุ่นนุ่ม เลาะเล็มไรฟันสะอาด ตวัดไล้ไปตามกระพุ้งแก้มนุ่ม พลิกพลิ้วเกี่ยวกระหวัดกับปลายลิ้นเล็กที่พยายามจะผลักไส วาดฝ่ามือใหญ่ร้อนระอุเคลื่อนไหวแผ่วพลิ้วไปตามลำแขนกลมกลึง สีข้าง สอดไปด้านหลังลูบไล้ผิวกายเนียนนุ่มเหมือนกับไหมชั้นดี 

“อือ...”

น้ำเสียงกระอึกกระอักดังออกจากลีบปากอวบอิ่ม ดวงตากลมโตเบิกกว้าง สติที่มันกำลังจะหลุดลอยไปจากจุมพิตอ่อนหวานดูดดื่มและเรียกร้องให้ต้องตอบสนองอย่างลืมหมดสิ้นความกระดากอายและโกรธเกรี้ยวที่มันเกาะกุมสุมหัวใจอยู่คืนกลับมาตั้งแต่ที่แผ่นหลังทาบทับบนเตียงนอน

วงหน้าสวยเบือนหน้าหนีแต่จุมพิตร้อนผ่าวก็ยังตามติด สองมือเล็กที่วางทาบบนอกกว้างผลักดันร่างหนาใหญ่ให้ถอยห่างแต่กลับกายเป็นว่าปลายนิ้วกลับไปสะกิดเอากระดุมเสื้อหลุดออกจากรางลูบไล้ผิวเนื้อที่ไมถึงกับราบลื่นแต่ก็ไม่สากระคายเกินไปแทน เสียงหัวใจของอีกฝ่ายที่เต้นตุบๆ อยู่ใต้มือเธอมันทำให้การเคลื่อนไหวหยุดชะงัก เรือนกายสั่นสะท้านไหวด้วยไฟอารมณ์จากภายในตัวเองและจากกายใหญ่ที่ปลุกเร้าอยู่มิหยุดหย่อน

“อืม...” ขัดอกขัดใจเล็กน้อยกับอาการต่อต้านที่ได้รับ “อย่าฝืนตัวเองซิก้อย ฉันไม่อยากรุนแรงกับเธอนะคนดี” ที่เอ่ยออกไปนะไม่ใช่ขู่ แต่เพราะกลัวว่าเรือนกายสองร่างที่มันบดเบียดเสียดสีกันอยู่นี่จะทำให้ไฟร้อนผ่าวที่มันไหลล้นอยู่ในกายลุกโชนจนเขานั้นมิอาจที่จะข่มใจให้ไปอย่างนุ่นนวลอ่อนโยนได้นะซิ แล้วคนที่จะเดือนร้อนก็เป็นรวิกานต์เองที่จะต้องเจ็บปวดกับการรุกล้ำซึ่งยังไม่ถึงที่สุดของความปรารถนาระหว่างชายและหญิง

“ไม่นะเจ้านาย มันต้องไม่ใช่แบบนี้ซิ” รวิกานต์ตอบกลับเสียงสั่น ขบกัดริมฝีปากอวบอิ่มแดงระเรื่อ หลุบตาไม่ยอมมองสบดวงตากลมโตที่มันกำลังสะกดจิตให้เธอลุ่มหลง แม้กายจะอ่อนระทวยจนเหมือนขี้ผึ้งถูกลนด้วยไฟแล้ว แต่ใจยังจะพยายามแข็งขืนไม่กระโดดก้าวลงไปในกองไฟ

“ไม่ใช่แบบนี้แล้วเป็นแบบไหน หืม...” ลากเสียงถามนุ่มทุ้มและเซ็กซี่ มองสบกับดวงตากลมโตเป็นประกายเว้าวอนหวานฉ่ำ มีทั้งความไม่แน่ใจระคนโหยหาและอยากไปกับเขาให้ถึงจุดหมายปลายทาง ปลายนิ้วยาวใหญ่ยกขึ้นสะกิดปลายจมูกโด่งเป็นสันเบาๆ เคลื่อนลงมาถึงริมฝีปากอวบอิ่มที่แดงระเรื่อขึ้นเพราะแรงกดของเขา รอยยิ้มแต่งแต้มบนวงหน้าคมคร้าม

“มันสายไปแล้วก้อย ฉันพยายามแล้วที่จะไม่เดินทางไปถึงจุดนั้น แต่เธอเป็นคนจุดไฟความต้องการของฉันเอง ตอนนี้เธอก็ต้องรับผลของมัน”

วงหน้าสวยงองุ้ม อะไร? เธอไปจุดไฟต้องการให้เมื่อไหร่กัน มีแต่เขานั่นแหละที่เอาเปรียบเธอตลอดเวลา แต่รวิกานต์ก็ถกเถียงไม่ได้แต่เสียงไม่ได้ออกจากปากเพราะถูกปากหนาทาบทับทาบจุมพิตร้อนผ่าวซอกซอนกวาดไล้หาความหวานจากโพรงปากนุ่มก่อนขบเคลื่อนไปทั่ววงหน้านวลเนียนที่แดงปลั่งด้วยเลือดฝาดและเคลื่อนกลับลงมาจุมพิตกลีบปากอวบอิ่มอีกครั้งอย่างนุ่มนวลอ่อนโยน

ริมฝีปากหนาขบกัดดูดเม้มสลับลากไล้ปลายลิ้นไปตามกลีบความนุ่มละมุนเหมือนกับกลีบดอกไม้ เปิดแยกกลีบดอกไม้ที่ปิดสนิทสอดแทรกปลายลิ้นเกี่ยวกระหวัดพลิกพลิ้วกับปลายลิ้นเล็กๆ ฝ่ามือร้อนระอุลูบไล้ลำตัวกลมกลึงระเรื่อยเอื่อยๆ เหมือนกับสายลมที่มันผัดแผ่วพลิ้วไปตามยอดไม้ใบหญ้า ขยำนวดบั้นท้ายหนั่นแน่น ลากไล้เรื่อยลงไปตามปลีน่องกลมกลึง ตวัดปลายมือสอดแทรกไปใต้ร่มผ้า ลูบไล้ลำขาเสลาเรื่อยไปจนถึงต้นขาด้านใน

“...” รวิกานต์สะดุ้งไหว กายสั่นสะท้านจากเพลิงไฟร้อนผ่าวที่มันเคลื่อนไหวไปอย่างอิสรเสรีบนเรือนกายนุ่มนิ่ม แม้ร่างกายจะยังมีเสื้อผ้าขวางกั้นอยู่แต่ไฟร้อนผ่าวแนบจากเนื้อแนบเนื้อแทรกซึมเข้าไปถึงไปถึงแก่งกายภายในสร้างความปั่นป่วนระคนวาบหวิวไปทั่วทุกรูขุมขน

สมองเริ่มจะไม่ทำตามคำสั่งที่ไม่รู้ว่ามาจากไหนกันแน่ เพราะหัวใจนั้นมันได้มอบให้กับรัฐภาสไปนานแล้วแต่ผู้เป็นเจ้าของยังไม่กล้าที่จะยอมรับเท่านั้นเอง หรือจะเป็นเพราะฤทธิ์ไวน์แดงที่พออีกฝ่ายทำหวานใสนันทิยาเธอก็จะยื่นมือไปคว้ามาดื่มอย่างไม่คิดเพราะหงุดหงิดและโมโหระคนโกรธกรุ่นในหัวใจที่ทำให้เธอนั้นเคลิบเคลิ้มคล้อยตามสัมผัสร้อนผ่าวเหมือนอยู่ท่ามกลางเพลิงไฟ เย็นสลับร้อนพาร่างกายสั่นสะท้านไหวไปตามกระแสลมแห่งอารมณ์ระหว่างชายและหญิงได้ง่ายดายถึงเพียงนี้

ไฟพิศวาสห้อมล้อมจนรวิกานต์ยอมแพ้ ดวงตากลมโตหลับพริ้ม ปล่อยตัวปล่อยใจไปกับไฟปรารถนาที่ถูกปลุกเร้าขึ้นมาอย่างชำนาญกาล ริมฝีปากอวบอิ่มแยกออกว้าง สอดสายปลายลิ้นเล็กเกี่ยวกระหวัดพลิกพลิ้วตามติดปลายลิ้นสากระคายล่วงล้ำไปสู่อีกโลกหนึ่งที่ไม่เคยไปมาก่อน

สองมือที่วางทาบบนอกกว้างค่อยๆ ขยับเคลื่อนไหวกึ่งขลาดกลัวกึ่งอยากรู้อยากลอง ปลายนิ้วเล็กสะกิดกระดุมเสื้อตัวใหญ่จนมันค่อยๆ หลุดออกจากรางให้เธอนั้นได้สอดแทรกฝ่ามือเล็กนุ่มนิ่มเคลื่อนไหวไปผิวกายอันเต็มไปด้วยกล้ามเนื้อแข็งแกร่งตามกายใหญ่อย่างที่เคยแอบเก็บเอาไปคิดไปฝัน ปลายนิ้วเคลื่อนไหวไปจนได้สัมผัสกับปุ่มเล็กๆ บนอกกว้าง คลึงเคล้นลากไล้สัมผัสอย่างแผ่วเบา

“อืม...ก้อยจ๋า...” รัฐภาสร้องเรียกเสียงแหบพร่า เพียงแค่มือเล็กเคลื่อนไหวทำเอาเรือนกายถึงกับสั่นสะท้านด้วยความหิวกระหายที่เขาพยายามจะข่มกลั้นให้มันเดินไปตามเส้นทางสายปรารถนาอย่างเชื่องช้า ถึงแม้รวิกานต์จะเริ่มชินกับกายเขาแต่ทว่าหญิงสาวนั้นยังไม่มีภมรตัวใดแนบชิดถึงกับฝังความแกร่งสอดแทรกความอ่อนนุ่มใหญ่อลังการและร้อนระอุในเส้นทางลี้ลับของอิสตรีเพศถ้าเขารุกเร้าจนเกินไปเธอจะเจ็บปวดและเขาทนไม่ได้ที่จะให้เป็นไปอย่างนั้น

ริมฝีปากหนาร้อนดูดเม้มขบกัดกลีบปากอวบอิ่มจนเห่อแดงและบวมช้ำก่อนจะยอมล่าถอยจูบซับไปทั่ววงหน้าเนียนนุ่มหอมกรุ่น ขบกัดติ่งหูเล็กสลับสอดแทรกปลายลิ้นไปในช่องหูนุ่ม ฝ่ามือใหญ่และร้อนผ่าวขยับเคลื่อนไปถึงทรวงอวบอิ่มที่มันยังซุกซ่อนอยู่ในเสื้อผ้าเนื้อบางเบาและนุ่มนิ่ม ฟอนเฟ้นกดคลึงอย่างหนักหน่วงและย่ามใจ จุมพิตร้อนผ่าวขบเคลื่อนขบกัดไปบนลำคอระหงพอให้ผิวเนื้อเนียนนุ่มแดงระเรื่อขึ้นมา

คิดอย่างขำๆ พรุ่งนี้ถ้ารวิกานต์สามารถตื่นลุกขึ้นไปทำงานได้หญิงสาวคงจะต้องเลือกหาเสื้อที่มันมีปกและดึงขึ้นสูงปกปิดริ้วรอยพวกนี้จากสายตาคนอื่น

ดวงตาคมกริบกวาดมองผิวเนื้อเนียนนุ่มไล่จากลำคอระหง สาบเสื้อสีโอโรสแยกออกจากกันเล็กน้อยทำให้ได้เห็นเนื้อขาวนวลเนียน ทรวงอกอวบอิ่มขาวนวลผุดผ่องเป็นยองใยกระเพื่อมไหว น้ำลายเหนียวๆ ไหลติดลำคอแกร่ง แม้จะได้เห็นและได้สัมผัสมันมาแล้วก็หลายครั้ง แต่มันก็ไม่เคยที่จะเพียงพอเอาเสียเลย บางทีถึงกับหงุดหงิดที่จะต้องนอนคนเดียวบนเตียงนอนใหญ่ไร้หญิงสาวไปนอนแนบชิด รัฐภาสถึงกับคำรามด้วยความปวดร้าวที่มันไหลล้นไปตามส่วนต่างๆ ของร่างกายเน้นหนักตรงสัญลักษณ์แห่งความเป็นบุรุษเพศที่มันขยายตัวพอโตดันตัวกางจนซิปแทบจะปริ

“ก้อยจ๋า...ขอฉันเห็นเธอเต็มๆ ตานะคนดี”

พวงแก้มอิ่มเต็มแดงระเรื่อด้วยความกระดากอาย ไม่มองสบกับดวงตาคมกริบเป็นประกายวอนเว้นรวิกานต์จึงรีบเมินหน้าหนี แต่กับถูกปลายนิ้วยาวใหญ่ที่ยอมละจากการครอบครองทรวงอกอวบอิ่มเคลื่อนขึ้นมาจับตรึงปลายคางมิให้เมินหนีดังใจต้องการ

สองมือใหญ่เคลื่อนมาประกบวงหน้านวลเนียนแดงปลั่งให้สบสายตาด้วย ใบหน้าคมคร้ามเคลื่อนลงมาหาอย่างช้าๆ ริมฝีปากหนาร้อนผ่าวทาบทับจากหน้าผากกว้าง จุมพิตดวงตากลมโตใสแจ๋วเหมือนกับลูกแก้ว เคลื่อนไปตามพวงแก้มนุ่มหอม ปลายจมูกโด่งได้รูป ก่อนจะหยุดที่ริมฝีปากอวบอิ่ม ทาบทับบดคลึงอย่างนุ่มนวลอ่อนโยน

“นะจ๊ะก้อยจ๋า...” น้ำเสียงที่เอื้อนเอ่ยออกไปก็นุ่มทุ้มวอนเว้า “ให้ฉันได้เห็นเธอชัดๆ นะคนดี” ฝ่ามือใหญ่ลูบไล้ลำตัวกลมกลึงไม่ยอมให้อีกฝ่ายได้คิดนาน เคลื่อนไหวไปสอดแทรกฟอนเฟ้นปทุมถันสล้าง นวดคลึงปลายยอดทรวงนูนเด่นที่ดุดดันเนื้อผ้า

“อ๊ะ...เจ้านาย” คำที่จะปฏิเสธกลับหายกลับเข้าไปในลำคอและเปลี่ยนเป็นเรียกรัฐภาสแทนด้วยความวาบหวิวจากไฟร้อนที่มันทาบคลึงเรือนกายที่ไวต่อความรู้สึก จะขยับหนีก็ไม่ได้เพราะติดกายใหญ่ที่ทาบทับแนบชิดจนแม้กระทั่งสายลมก็แทบมิอาจพัดผ่านไปได้ ดวงตากลมโตใสแจ๋วเหมือนกับลูกแก้วมองตอบอย่างเปิดเปลือยความรู้สึกขลาดกลัว ไม่มั่นใจ วิตกกังวล ปลายลิ้นเล็กสีชมพูระเรื่อยื่นออกมาไล้เลียริมฝีปากที่ยังรับรู้ได้ถึงสัมผัสอันร้อนผ่าว

“เจ้านาย...ก้อยกลัว” รวิกานต์บอกเสียงสั่นเครือและแหบพร่า

รอยยิ้มอ่อนๆ แต่งแต้มบนวงหน้าคมคร้าม ไม่ว่าจะสถานการณ์ใดรวิกานต์ของเขาก็ยังน่ารักเสมอ ปลายนิ้วยาวใหญ่ลากไล้ลูบปลายคางมน “ไม่ต้องกลัวนะก้อย ไม่มีอะไรน่ากลัวแม้สักนิดเดียว เราสองคนจะเดินไปด้วยกัน ฉันจะไม่ทำให้เธอเจ็บปวด สัญญาเลยคนดี”

หัวใจดวงน้อยเต้นแรงรัวเร็วแทบจะทะลุออกจากทรวงด้วยความอบอุ่นกับน้ำเสียงนุ่มทุ้มระรื่นหู ลำตัวกลมกลึงแอ่นโค้งให้ทรวงอวบอิ่มแนบชิดมือใหญ่ที่ยังไม่ยอมหยุดเคลื่อนไหว เคล้นคลึงจนบัวตูมที่ยังคงมีผ้าถึงสองชั้นปกปิดอยู่แทบผลิบาน ปลายยอดทับทิมนุ่มแข็งตัวเป็นไต ในท้องน้อยมีไฟวิ่งไหลพล่าน

“เจ้านาย...” ไม่รู้ว่าจะพูดยังไงดีแล้ว มันเสียววูบวาบเหมือนกับมีประกายไฟร้อนๆ วิ่งวนตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้า สองขาเรียวยาว ได้แต่ระบายความเสียวซ่านด้วยการถูไถปลายเท้ากับพื้นเตียง

รวิกานต์ค่อยหายใจโล่งคอเล็กน้อยเปลวไฟร้อนผ่าวที่คลึงเคล้นปลายยอดทรวงแข็งตัวเป็นไตเคลื่อนไหวลงไปตามลำตัวกลมกลึงเคลื่อนตัวลงไปตามหน้าท้องแบนราบเรียบ ไล้เวียนวนตรงส่วนของสะดืออยู่สองสามรอบก่อนจะเคลื่อนลงไปยัง...รีบขยับส่ายสะโพกหนีเมื่อรับรู้ว่ารัฐภาสจะทำอะไร แต่ก็เหมือนดังเคยที่เธอทำอะไรไม่ได้เลย เพราะถูกร่างหนาทาทับตรึงแนบชิด เส้นชีพจรเต้นตุบๆ

“ก้อยจ๋า...” รัฐภาสเรียกเสียงนุ่ม เคลื่อนไหวปลายนิ้วทีละน้อยๆ อย่างรอคอยคำตอบ

“จริงๆ นะ เจ้านายไม่โกหกก้อยนะ”

รัฐภาสยิ้มทั้งปากและนัยน์ตา ทาบริมฝีปากร้อนผ่าวเหนือเนินทรวงอกเต่งตึง ส่งความร้อนผ่านเนื้อผ้านุ่มเรียบลื่น “มันจะไม่เจ็บและมันก็จะมีแต่ความสุข” ฝ่ามือใหญ่เคลื่อนไหวลูบไล้ลำขาเสลา ตวัดชายกระโปรงขึ้นมาพำนักบนหน้าท้องแบนราบเรียบ ลากไล้ปลายนิ้วไปตามความขอบกางเกงชั้นในบางเบา ขาแข็งแกร่งสอดแทรกระหว่างสองขาเรียว ขยับเคลื่อนปลายนิ้วร้อนระอุไปจนถึงดอกไม้งามที่ยังมีกลีบเลี้ยงเป็นเส้นไหมนุ่มใต้ผ้ากางเกงชั้นในลูกไม้ที่จะใส่หรือไม่ใส่มันก็มีค่าเท่ากัน

“อ๊ะ...” สะโพกงามงอนขยับสายหนีนิ้วร้อนๆ ที่ขยับถูไถคลึงเคล้นโนมเนื้ออ่อนไหวไวต่อสัมผัส ริมฝีปากอวบอิ่มขบเม้มเข้าหากันสลับฟันขาวสะอาดขบกัดกลีบปาก “เจ้านาย...อืม”

“อืม...อะไร” คนได้รับคำตอบที่ต้องการอดไม่ได้ที่จะล้อคนขี้อาย มองพวงแก้มนวลเนียนนุ่มแดงปลั่งไปถึงลำคอระหง สองมือใหญ่ขยับไล้ขยำนวดกายกลมกลึงเคลื่อนขึ้นไปช้าๆ และชอบที่จะหยุดพักบนเนินเนื้ออวบอิ่ม ลากไล้ปลายนิ้วเหมือนสายลมพัดผ่านบนปลายยอดทรวงที่มันแข็งตัวเป็นไต

“เจ้านาย...อย่าล้อก้อยซิ” รวิกานต์ส่งค้อนให้วงโต ขยับยกขายขึ้นสูงให้สองมือใหญ่ค่อยๆ รูดชุดสวยที่สวมใส่อยู่ เคลื่อนลงตามลำตัว เผยทรวงอวบอิ่มสล้างภายใต้ชั้นในผ้าลูกไม้สีเดียวกับตัวเสื้อทีละน้อย แต่พอสบกับดวงตาคมกริบมันก็ทำให้เธออายจนต้องรีบสองมือเล็กรีบยกขึ้นมาปิดเพราะกลัวว่าจะไม่ถูกใจแต่รัฐภาสกลับส่ายศีรษะห้ามปรามและจับออกมาวางแนบกายแทน

“ไม่ต้องปิดหรอกก้อย หุ่นเธอดีอยู่แล้ว อกก็อวบใหญ่และนุ่มนิ่ม” ไม่พูดเปล่าๆ รัฐภาสก็แสดงให้ดูว่าเขาชอบและหลงใหลในความนุ่มนิ่มเต่งตึงนั้นเพียงใด สองมือใหญ่จำยอมละจากชุดเรียบหรูเคลื่อนไปตระคองช้อนสองทรวงเต่งตึง ลากไล้ปลายนิ้วสลับฝ่ามือใหญ่วางทาบเคล้นคลึงอย่างนุ่มนวลอย่างอ่อนโยน และไม่เพียงแค่มือเท่านั้น ชายหนุ่มยังทาบริมฝีปากหนาร้อนลงมาร่วมด้วย

ใบหน้าคร้ามแกร่งเคลื่อนไหวอย่างอ่อนโยน จูบซับสูดดมความหอมของกลิ่นกายสาวจากฐานทรวงไล่ขึ้นไปถึงปลายยอด ขบกัดตวัดเม้มปลายยอดไตนุ่ม ตวัดไล้ปลายลิ้นบนปลายยอดที่มันแข็งตัวเป็นไตสลับริมฝีปากหนาร้อนขบกัดดูดเม้มปลายยอดทับทิมอย่างหลงใหล

“อือ...เจ้านาย” รวิกานต์ร้องครางผะแผ่วในลำคอ เรือนกายกลมกลึงขยับส่ายด้วยเพลิงไฟปรารถนาที่มันไหลพล่านตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้า

ริมฝีปากหนาร้อนขบกัดดูดเม้มปลายยอดทรวงผ่านเนื้อผ้าบางเบา ตวัดปลายลิ้นปาดไล้ปลายยอดแข็งชูชันแต่ทว่านุ่มลิ้นทั้งสองฝากฝั่งอย่างไม่ยอมให้ต้องน้อยอกน้อยใจว่าถูกหมางเมิน รัฐภาสดูดดื่มความหวานของผลไม้รสนุ่มหวานลิ้น สูดกลิ่นกายสาวหอมกรุ่นเต็มปอด ปลายนิ้วยาวใหญ่เคลื่อนไหวอย่างอ่อนโยนนุ่มนวล เปลือกห่อหุ้มกายสาวเคลื่อนหลุดและโยนทิ้งไปข้างเตียงโดยที่เจ้าของไม่รู้ตัวเลย ฝ่ามือใหญ่ลูบไล้ผิวเนื้อเนียนนุ่มไล่จากสีข้าง ขยำนวดบั้นคลึงเคล้นบั้นท้ายหนั่นแน่น ลูบไล้ปลีน่องเรียวยาวตวัดเคลื่อนมาตามลำขาเสลาถึงต้นขาด้านใน ลำขาแข็งแกร่งสอดแทรกแยกสองขาเรียวออกห่าง ค่อยๆ เคลื่อนปลายนิ้วคลึงเคล้นเนินอิสตรีผ่านทางกางเกงชั้นในตัวนุ่มอย่างนุ่มนวลอ่อนโยน

รวิกานต์ไม่รู้ว่าจะทำตัวอย่างไรดี เมื่อถูกโจมตีอย่างช่ำชองหวานระคนเร่าร้อนทั้งบนและล่าง กายกลมกลึงสั่นสะท้านเหมือนดอกไม้ที่มันพลิ้วไหวไปตามกระแสลม สองมือเล็กขยับเคลื่อนไปตามเรือนกายแข็งแกร่ง โอบรอบบ่ากว้างจิกกดปลายนิ้วไปบนต้นคอหนากดครั้งศีรษะทุยให้แนบชิดกับสองปทุมถัน

“เจ้านายขา...” น้ำเสียงทั้งแผ่วเบาและแหบพร่าดังจากปากอวบอิ่ม ปลายยอดทรวงครัดเครียดแข็งตั้งชันจนหายไปในอุ้งปากหนาให้รัฐภาสละเลียดลิ้มดื่มกินอย่างมิรู้จักเบื่อหน่าย ในท้องเหมือนกับมีลูกไฟขนาดย่อมไหลวิ่งวนอยู่ ลำตัวกลมกลึงแอ่นโค้งจนแผ่นหลังไม่ติดพื้นเตียงด้วยความวาบหวิวสยิวซ่าน ฝ่ามือเล็กลูบไล้กล้ามเนื้อตึงแน่น ขยับเคลื่อนขึ้นไปสอดแทรกพัวพันจิกทึ้งดึงเส้นผมหนานุ่มแรงๆ

ฝ่ามือใหญ่ลูบไล้สอดแทรกไปหลังลำตัวนุ่ม แกะตะขอเสื้อชั้นในที่มันเปียกชื้นด้วยน้ำลายเขาปลดปล่อยทรวงเต่งตึงให้เป็นอิสระเพื่อที่เขาจะได้สัมผัสมันอย่างถนัดถนี่ แม้กระทั่งเคลื่อนตัวขึ้นเพื่อปลดเปลื้องเสื้อและกางเกงตัวใหญ่จนเหลือเพียงแค่เจ้าตัวเล็กที่ยังเป็นเกาะคุ้มกันภัยรัฐภาสก็ยังไม่ยอมละปากจากการดื่มกินปลายยอดทรวงนุ่ม เสียงหวานแว่วจากกลีบปากอวบอิ่มเป็นตัวกระตุ้นอารมณ์หนุ่มให้ลุกโชติช่วง

“ก้อยจ๋า...” ริมฝีปากหนาร้อนขบเคลื่อนลงไปซุกไซ้หน้าท้องแบนราบเรียบ ขบกัดตวัดปลายลิ้นกระเซ้าเย้าแหย่ช่องสะดือบุ๋ม มือใหญ่ขยำนวดบั้นท้ายกลมกลึงแรงๆ อย่างเมามันในอารมณ์ “ช่วยฉันหน่อยซิคนดี...” รัฐภาสวอนเว้าเสียงกระเส่า จับมือเล็กเรียววางทาบบนกล้ามเนื้อหน้าท้องพาลากไล้เคลื่อนตัวหายไปในขอบบอกเซอร์ให้หญิงสาวได้สัมผัสกับเรือนกายร้อนระอุและขยายใหญ่

“อุ้ย...ไม่นะเจ้านาย” แม้จะหลงอยู่ในวังวนแห่งความปรารถนาระหว่างชายหญิงแต่รวิกานต์ก็ยังพอจะมีสติรับรู้ว่าอะไรเป็นอะไรและยังอายเกินกว่าที่จะทำอย่างความต้องการของชายหนุ่ม มือเล็กรีบดึงหนีไฟร้อนผ่าวที่เกือบจะลวกให้สุกแต่กลับถูกรัฐภาสกดรั้งเอาไว้

“ไม่ต้องกลัวนะก้อย ให้ฉันได้สัมผัสเธอและเธอสัมผัสฉัน เราจะมีกันและกัน ไม่ใช่เรื่องแปลกเลยคนดี” ชายหนุ่มปลอบโยนเสียงนุ่ม ปลายลิ้นร้อนผ่าวปาดไล้กระเซ้าหยอกเย้าสะดือบุ๋มพร้อมส่งยื่นความแข็งแกร่งให้อีกฝ่ายสัมผัสอย่างถนัดถนี่ แม้ไฟร้อนผ่าวจะไหลพล่านไปทั่วร่างกับการจับต้องแบบไม่ประสากล้าๆ กลัวๆ ของรวิกานต์ก็ตามที ริมฝีปากร้อนระอุทาบเคลื่อนลงไปทีละน้อยลมหายใจเป่ารดปอยไหมนุ่ม กดฝังใบหน้าบนเนินเนื้ออิสตรีเพศ

“เจ้านาย...” รวิกานต์ถึงกับหวีดร้องเมื่อความอ่อนไหวบอบบางที่สุดถูกบุกรุกอย่างอ่อนโยน หน้าท้องแบนราบเรียบไร้ไขมันส่วนเกินขมวดเป็นเกลียวคลื่น อาการขัดขืนลดน้อยถอยลงไปทีละนิดจากเพลิงไฟร้อนระอุที่โอบรอบเรือนกายมือเล็กสั่นระริกยามเคลื่อนไหวไปตามความร้อนผ่าวตามเพลิงไฟปรารถนาที่มันลุกโชน

ดวงตากลมโตหลับพริ้ม เริ่มปล่อยตัวปล่อยใจไปกับความเพลิงไฟร้อนระอุ สองมือเล็กเคลื่อนไหวขยำนวดไปตามความยาวของแท่งเหล็กร้อนผ่าวแต่นุ่มนิ่มน่าสัมผัสและมันยิ่งขยายใหญ่ตามการแตะต้อง เสียงคำรามในลำคอแกร่งทำให้เธอฮึกเหิมชอบที่จะเคลื่อนไหว ยามที่ปลายนิ้วแตะต้องส่วนปลายทำให้รัฐภาสสะดุ้งและร้องคำราม

“อืม...ก้อยจ๋า...อย่างนั้นแหละยาหยี ดีจ๊ะดี...ยอดเยี่ยมจ๊ะคนดี” รัฐภาสเอ่ยชมเสียงนุ่ม สะบัดสะโพกสอบเคลื่อนไหวไปตามมือเล็กนุ่มนิ่มที่ครอบครองความเป็นตัวตนของเขา มือใหญ่สอดแทรกแยกปลีน่องเรียนนุ่มออกห่างไปอีกนิดก่อนจะสอดสองมือใหญ่ดันสะโพกกลมกลึงให้ลอยเด่นขึ้นมา เพื่อที่เขาจะได้เชยชมดอกไม้กลีบสวยบางเบาอย่างถนัดถนี่

ชายหนุ่มถึงกับส่งเสียงร้องคำรามดังลั่น เมื่อได้เห็นกลีบดอกไม้สาวขาวบริสุทธิ์งามเพริศพริ้งที่กลีบดอกยังไม่คลี่บานและยังมีผ้าลูกไม้สีโอโรสอีกทั้งปอยไหมนุ่มปกปิดอยู่ลอยเด่นอวดโฉมความสวยสะคราญ วงหน้าครามแกร่งเงยขึ้นมองสบตากับรวิกานต์ที่หายใจหอบแรงจนสองปทุมสล้างไหวกระเพื่อมไหว ส่งยิ้มหวานเชื่อมให้ก่อนจะทาบวงหน้าแนบชิดกลีบกายสาวหอมกรุ่น

ริมฝีปากหนาเริ่มกัดเทาะเปลือกนอกที่ห่อหุ้มความสวยของกลีบดอกไม้บางเบาด้วยปลายนิ้วยาวร้อนระอุที่เริ่มต้นคลึงเคล้นลากไล้แผ่วเบาจากหน้าท้องแบนราบเรียบยาวไปตามขอบกางเกงชั้นเรื่อยลงไปถึงปอยไหมนุ่ม สอดแทรกปลายนิ้วล่วงล้ำเข้าไปเปิดแยกกลีบปุบผานุ่ม

“อ๊ะ...” หน้าท้องแบนราบเรียบขมวด สองมือขยุ้มจิกทึ้งดึงผ้าห่มด้วยหวังว่าสิ่งที่ทำจะช่วยระบายความสยิวซ่านได้บ้าง แต่ก็ไม่เลยยิ่งรัฐภาสสอดแทรกปลายนิ้วรุกล้ำไปเปิดแยกสองกลีบดอกไม้ไล้คลึงมุกมณีเม็ดเล็กที่มันอ่อนไหวและไวต่อความรู้สึก กายกลมกลึงสั่นสะท้านไหวเมื่อความร้อนผ่าวแนบชิดกึ่งกลางเรือนกาย กลีบดอกไม้บอบบางแย้มบานด้วยปลายมือร้อนระอุ ในสมองเริ่มจะขาวโพลน เสียววูบเหมือนมีลูกไฟไหลพล่านจากศีรษะจรดปลายเท้า

มือใหญ่ขยำนวดบั้นท้ายหนั่นแน่น ปาดไล้ปลายลิ้นไล้วนหยอกล้อมณีเม็ดหวาน ขบกัดดูดเม้มเนินนาบหนักหน่วง ไม่รู้ว่าเป็นเพราะน้ำลายหรือน้ำหวานดอกไม้ที่มันเริ่มจะซึมออกมาเปียกทำให้กางเกงชั้นในผ้าลูกไม้เปียกชื้นให้รู้สึกเกะกะจนต้องรีบกำจัดทิ้งพร้อมกับบ็อกเซอร์ตัวใหญ่ที่มันหลุดออกจากกายเขาด้วยฝีมือของรวิกานต์

สองมือใหญ่ดันสะโพกงามงอนเคลื่อนขึ้น ริมฝีปากหนาร้อนเคลื่อนขึ้นไปขบเม้มดึงเอากางเกงชั้นในผ้าลูกไม้ตัวเล็กบางจนรูดลงไปตามลำขาเรียวยาวพร้อมประพรมจุมพิตร้อนผ่าวเคลื่อนตัวตามติดทั่วทั้งลำขา ริมฝีปากขบกัดแอ่งชีพจร ตวัดปลายลิ้นปาดไล้ผิวกายเนียนนุ่มทั่วทุกหนแห่งไม่เว้นแม้แต่ที่เดียว ก่อนจะเคลื่อนไปซบซุกใบหน้ากับเนินดอกรักอวบอูมนูนเด่น

สองมือใหญ่จับตรึงสะโพกกลมกลึง ริมฝีปากขบกัดดูดเม้มเกสรดอกไม้อ่อนเยาว์สลับสอดแทรกปลายลิ้นสากระคายระอุร้อนไปในช่องทางลี้ลับคับแน่นของกายสาวเป็นจังหวะช้าเนิบนาบแต่หนักหน่วง ตวัดไล้เวียนวนผนังเนื้ออ่อนนุ่มอุ่นระอุที่ตอดรัดถี่ยิบ ซอกซอนสอดดันล้ำลึกกวาดไล้เนื้อในฉ่ำหวานทุกหยาดหยด

สะโพกงามงอนสะบัดส่ายพลิกพลิ้วไหวโยกไปตามน้ำหนักมือที่มันเคลื่อนไหวไปตามกลีบดอกไม้บอบบางอ่อนเยาว์ ลำตัวกลมกลึงสั่นสะท้านเหมือนไปยืนปากปล่องภูเขาไฟโอบล้อมด้วยสายลมเย็นๆ ที่พัดมาให้ความสดชื่น เหมือนหลงอยู่ในความฝันที่มันแสนจะอบอุ่นและเป็นสุข ในสมองเริ่มขาวโพลน ร่างกายเบาหวิวเหมือนกับลูกโป่งที่ถูกอัดแก๊สจนเต็มลอยละล่องไปในท้องนภากว้างใหญ่ก่อนจะแตกปลดปล่อยสายธารอุ่นร้อนให้มันไหลซึมออกมาทีละน้อย

กุหลาบดอกน้อยบ้านแย้มแต่มันยังไม่พอที่จะให้หนอนตัวใหญ่ยักษ์ของเขาได้กดฝังและเคลื่อนไหวในถ้ำอุ่นระอุ และแม้ว่าตัวเขาเองก็ปรารถนาที่จะกดฝังความร้อนในบัดเดี๋ยวนี้แต่รัฐภาสก็ยังต้องอดทนต่อไปอีกนิด ปลุกเร้าอารมณ์รวิกานต์ให้ลุกโชติช่วงราวกับว่าเธอนอนอยู่ท่ามกลางกองไฟ เสียงหวีดร้องเล็กๆ ดังไม่มาไม่ขาดสายพร้อมกับสายธารารสฝาดหวานเหมือนน้ำผึ้งที่มันไหลปรี่หายไปในอุ้งปากกว้าง

ไม่รู้ว่าเวลาผ่านพ้นไปนานเท่าไหร่ที่รัฐภาสจมอยู่กับความหอมหวานนุ่มละมุนลิ้นของปุบผาอ่อนเยาว์ คลี่กุหลาบดอกน้อยให้มันเบ่งบานพอที่จะรับความแข็งแกร่งระอุร้อนที่ตอนนี้พร้อมพรั่งจนไม่อาจทนไหวแล้ว ชายหนุ่มทาบจุมพิตร้อนผ่าวเคลื่อนไปตามผิวกายเนียนนุ่มเหมือนผ้าไหมชั้นดี แต่ยังไม่ยอมให้ไม้ดอกกลีบงามเป็นอิสระ ปลายนิ้วยาวร้อนระอุคลึงเคล้นมุกมณีอันอ่อนไหวสลับสอดแทรกจุ่มจ้วงไปแหวกว่ายในโถอุ่นนุ่มเป็นจังหวะเนิบนาบแต่หนักหน่วงจนกายโปร่งบางถึงกับขยับดิ้นพล่าน สองมือเล็กจิกลากปลายเล็บบนแผ่นหลังกว้างจนเขารู้สึกปวดแสบปวดร้อน

“ก้อยจ๋า...” ชายหนุ่มร้องเรียก พร้อมเปิดปากอ้างับปลายยอดทรวงที่แข็งตัวเป็นไตซึ่งชูไสวอยู่ตรงหน้าอย่างอดใจไว้ไม่อยู่ ปลายลิ้นสากระคายไล้วนไปปลายยอดหวานนุ่ม ฝ่ามือใหญ่ครอบครองอีกข้าง ฝ่ามือและปลายนิ้วหยอกล้ำเคล้นคลึงความอวบอิ่มจากฐานไปถึงยอดปทุมสีสวย

“ขา...” รวิกานต์ซึ่งตอนนี้สติทั้งหมดหลุดลอยไปในเพลิงไฟพิศวาสขานรับ สะบัดบั้นท้ายงามงอนตามติดมือใหญ่ที่มันเคลื่อนไหวไม่หยุดยั้ง ลมหายใจหอบพร่าและแรงเร็ว ใบหน้าส่ายกระสับบนหมอนใบโต ลำตัวกลมกลึงแอ่นโค้งจนแผ่นหลังเนียนนุ่มลอยไม่ติดพื้นเตียงด้วยหลงในเพลิงพิศวาสอันร้อนเร่า

“ฉันปรารถนาเธอเหลือเกินแล้ว ขอตัวเธอให้ฉันนะยาหยี” รัฐภาสเคลื่อนกายทาบทับบนกายโปร่งบางอย่างสนิทแนบชิด ปล่อยให้ท่อนลำรักร้อนระอุแนบชิดทำความคุ้นเคยกับดอกไม้บอบบางและอ่อนเยาว์ มือใหญ่ลูบไล้ขยำนวดบั้นท้ายกลมกลึง สอดแทรกนำขาเรียวยาวมาพำนักบนสะโพกสอบเพรียวเพื่อให้สองกายแนบชิดทั่วสรรพางค์

“ค่ะ...เจ้านาย...ช่วยก้อยด้วย ได้โปรด” รวิกานต์ตอบกลับเสียงหวานนุ่มด้วยอยากให้ชายหนุ่มช่วยให้เธอคลายความเสียวซ่านและปั่นป่วนเหมือนกับมีลูกไฟกองใหญ่วิ่งไหลพล่านไปตามกระแสเลือดนี้เต็มทีแล้ว แต่แล้ว...

“กรี๊ด...เจ้านาย อึก...ก้อย...เจ็บ อึก...” น้ำตาอุ่นร้อนเอ่อล้นไหลซึมออกจากสองดวงตา ด้วยความเจ็บจุกเหมือนกับเรือนกายกำลังจะถูกแยกออกเป็นสองส่วน สองมือเล็กที่เคยวาดไล้โอบรอบกายใหญ่เปลี่ยนเป็นผลักดันให้ออกห่าง พร้อมขยับสะโพกหนีแต่กลับถูกกายตรึงไว้จนขยับไม่ได้

แม้ว่าเขาจะเจ็บปวดเพราะความปวดร้าวที่ฝังความแข็งแกร่งในช่องทางลี้ลับคับแน่นได้เพียงแค่ครึ่ง ลมหายใจหอบแรง เปล่งเสียงร้องคำรามในลำคอ แขนแข็งแกร่งสอดเข้ามากระชับ ริมฝีปากหนาร้อนผ่าวทาบเคลื่อนจุมพิตซุกไซ้ลำคอระหง ขบกัดเลาะเล็มผิวเนื้อเนียนนุ่มไปจนถึงริมฝีปากอวบอิ่ม

“อดทนนิดนะก้อย อีกเดี๋ยวมันก็ไม่เจ็บแล้วคนดี ครั้งแรกของผู้หญิงมันก็เจ็บแบบนี้ แล้วถ้าก้อยยิ่งเกร็งตัวมันจะทำให้ยิ่งเจ็บนะคนดี” รัฐภาสพูดปลอบประโลมเสียงนุ่มทุ้ม ปลายนิ้วยาวใหญ่แทรกไปคลึงเคล้นมุกมณีอันอ่อนไหวผ่อนคลายความเจ็บปวดให้คนใต้ร่าง

“ไม่จริง...เจ้านายโกหก ก้อยเจ็บจะตายแล้ว ถอยออกไปเลยนะ ไม่เอาแล้ว” รวิกานต์เถียงกลับเสียงสั่น น้ำตาหยดไหลออกไปทางหางตา สองมือเล็กวางทาบบนบ่ากว้างทั้งผลักทั้งดันร่างหนาใหญ่ให้ถอยห่าง วงหน้างองุ้มเบือนหนีคนโกหก ไหนว่าจะมีแต่ความสุขไง ไม่จริงเลยแถมยังเจ็บจะตายชัก

เหงื่อเม็ดเล็กๆ ผุดบนขมับและแผ่นหลังกว้าง ปลายนิ้วคลึงเคล้นเกสรดอกสวาท อีกฝ่ามือใหญ่ฟอนเฟ้นทรวงอกอวบอิ่ม ถูไถปลายนิ้วสลับคีบดึงปลายยอดถัน มอบจุมพิตหนักหน่วงเร่าร้อนและเรียกร้องบนกลีบปากอวบอิ่ม บดคลึงขบกัดดูดเม้มกลีบปากบนและล่างสลับกันไป เปิดแยกกลีบปากบางนุ่มด้วยปลายลิ้นสากระคายล่วงล้ำไปในโพรงปากนุ่ม ซอกซอนเลาะเล็มไปตามกระพุ้งแก้มนุ่ม เกี่ยวกระหวัดพลิกพลิ้วกับปลายลิ้นเล็กๆ

รัฐภาสยอมทนข่มกลั้นความปวดร้าวที่มันเอ่อล้นในกายเริ่มต้นปลุกเร้ารวิกานต์ใหม่อย่างเชื่องช้าแต่เพราะเพลิงไฟปรารถนามันเร่าร้อนอยู่แล้วเวลาที่ใช้จึงไม่นาน แม่เลขาสาวผู้ทรงประสิทธิภาพก็ร้อนผ่าวพร้อมโลดแล่นไปบนเส้นทายสายปรารถนา สองมือเล็กที่คอยผลักไสกลับเริ่มเคลื่อนไหวไปบนกายใหญ่อย่างเชื่องช้าสะเปะสะปะ ยามที่สยิวซ่านเสียวปลายเล็บแหลมยาวจิกลากไปบนแผ่นหลังกว้างจนเขาถึงกับสะดุ้งเงือก

จูบร้อนผ่าวเว้าวอนอย่างอ่อนหวาน สองมือใหญ่เคลื่อนไปจับตรึงสะโพกกลมกลึงให้อยู่กับที่กดฝังแก่นกายร้อนผ่าวเหมือนแท่งเหล็กกล้าถูกเผาไฟรวดเดียวจมหมายไปในกลีบกลายอ่อนนุ่มระอุร้อน รวิกานต์สะดุ้งเฮือกด้วยความเจ็บราวที่มันแทรกซึมเข้ามา สองแขนเรียวโอบรอบลำตัวหนาใหญ่ จิกลากปลายเล็บบนแผ่นหลังกว้างเต็มแรงกับน้ำตาที่มันหยดไหลออกจากสองตา

“ไม่เจ็บแล้วนะก้อย...ไม่เจ็บแล้วนะคนดี”

ปลายนิ้วยาวใหญ่กดซับน้ำตาบนวงหน้าเนียนนุ่มอย่างอ่อนโยน ยอมฝังท่อนลำรักระอุร้อนในความอบอุ่นอ่อนนุ่มที่บีบตัวตอดรัดเสียจนกายแทบจะปริแตก ฟันขาวสะอาดขบกัดริมฝีปากเอาไว้ไม่ให้เปล่งเสียงร้องคำรามให้อีกฝ่ายตกใจสลับทาบทับกดคลึงจุมพิตบนกลีบปากอวบอิ่มดึงรั้งผ่อนคลายความเจ็บปวดด้วยกายและมือใหญ่ที่มันเคลื่อนไหวแผ่วพลิ้วเหมือนกับสายลมพัดดอกไม้บอบบางให้ปลิวสะไหวชูช่อรับแสงอรุณ

รวิกานต์สูดลมลมหายใจเข้าปอดแรงๆ ริมฝีปากอวบอิ่มขบเม้มกัน อยากพูดออกไปว่ายังเจ็บอยู่ แต่พอเห็นสายตาที่มันเป็นห่วงเป็นใยและแฝงเร้นไว้ด้วยความรักใคร่ที่เธอนั้นขอคิดเข้าข้างตัวเองก็เลยยักหน้ารับ ก่อนจะสูดปากเมื่อเบาๆ ชายหนุ่มทดสอบคำตอบของเธอด้วยการขยับเคลื่อนสะโพกสอบทีละน้อยเป็นการทดสอบ

“เจ้านาย...เจ็บ...อ๊ะ...” จากความเจ็บปวดที่มันแทรกลึกไปทั่วทุกอณูของเรือนกายก็กลับกลายสอดแทรกด้วยความเสียวซ่านทุกการเคลื่อนไหวที่กายใหญ่ขยับโยก “เจ้านาย...เจ้านาย...” มันเสียวซ่านปั่นป่วนจนไม่รู้ว่าจะเอื้อนเอ่ยออกมาอย่างไรดี ได้แต่ขยับโยกสะโพกขึ้นรับความแข็งแกร่งและร้อนผ่าวประดุจเพลิงไฟที่มันขยับเคลื่อนออกและสอดแทรกเข้ามาใหม่อย่างลึกล้ำสนิทแนบชิด

“โอ้...ก้อยจ๋า...คับแน่นที่สุดเลยคนดี”

กายใหญ่สอดแทรกลึกล้ำในกลีบกายบอบบางและอ่อนนุ่มเสียดสีบีบตัวตอบรับทุกจังหวะการเคลื่อนไหวให้ความเสียวซ่านรัญจวนจนเขาถึงกับเปล่งเสียงร้องคำรามดังลั่นห้อง แม้คืนนี้อากาศจะเย็นฉ่ำด้วยแต่ทว่าในห้องนอนเล็กกลับร้อนระอุไปด้วยเพลิงไฟปรารถนาที่มันโอบล้อมสองกาย สะบัดสะโพกสอบกระหน่ำใส่ด้วยความเร่าร้อนรุนแรงและรวิกานต์เองก็แอ่นรับด้วยจังหวะเร้าอารมณ์เหมือนกับทะเลที่มันกำลังบ้าคลั่ง

“อา...เจ้านาย” รวิกานต์ได้แต่ร้องเรียกชื่อรัฐภาสด้วยความเสียวซ่าน ลำตัวกลมกลึงแอ่นโค้งงอเหมือนคันศรตอนที่ลูกธนูกำลังจะออกเพื่อให้แนบชิดกับเรือนกายแข็งแกร่ง สะโพกงามงอนส่ายร่อนตามติดแก่นกายร้อนผ่าวที่มันขยับเคลื่อนเข้าและออกเป็นจังหวะช้าเนิบนาบแต่หนักหน่วงจนเรือนกายถึงกับไหวโยก เตียงนอนเล็กที่รับน้ำหนักได้เพียงคนเดียวไหวโยก กับเหงื่อเม็ดเล็กๆ ที่มัดผุดขึ้นบนสองกาย ไฟร้อนผ่าววิ่งวนจากจรดปลายเท้า ทุกจังหวะการเคลื่อนไหวเหมือนกับชายหนุ่มกำลังส่งให้เธอนั้นลอยละล่องไปบนฟากฟ้ากว้าง

สองมือใหญ่วางทาบคลึงเคล้นปทุมถันอวบอิ่มที่มันไหวกระเพื่อมตามแรงถาโถมของสะโพกสอบเพรียวที่ซอยถี่รัวเร็ว หนักหน่วงและรุนแรงสอดแทรกลึกล้ำ ทาบจุมพิตร้อนผ่าวดูดเม้มผิวกำมะหยี่นุ่ม ซุกไซ้ขบกัดลำคอระหงจนมีรอยแดงเป็นจ้ำๆ สองมือสอดดันทรวงอกเต่งตึงตวัดไล้ปลายลิ้นบนปลายยอดทรวงสีสวยสลับปากหนาอ้างับดูดดื่มความหวานอย่างหลงใหล  

“อา...ก้อยจ๋า เบาๆ จะยาหยี...” ต้องร้องบอกให้อีกฝ่ายนั้นค่อยๆ ผ่อนคลายแรงบีบรัดที่ดูดกลืนแก่นกาย เสียงเนื้อกระทบเนื้อเป็นท่วงทำนองแห่งบทเพลงปรารถนาที่สองหนุ่มสาวส่งมอบให้แก่กันอย่างไม่ยอมหยุดนิ่ง กายโปร่งบางขยับเคลื่อนลอยหายจากพื้นเตียงนอนเมื่อรัฐภาสเคลื่อนกายออกและถาโถมแทรกลึกสุดเส้นทางรักอันคับแน่นจนแทบจะได้ยินเสียงของเนื้อที่มันกระทบผนังอันอ่อนนุ่มเป็นจังหวะเร่าร้อนรุนแรง

“อ๊ะ...เจ้านาย...ได้โปรด...ก้อย...ก้อยไม่ไหวแล้ว” เมื่อเพลิงพิศวาสร้อนระอุโอบรอบเรือนกายให้ในสมองขาวโพลน เรือนกายเบาหวิวเหมือนปุยนุ่นลอยละล่องไปในท้องนภาที่มีดาราดาษดื่นๆ รวิกานต์ก็อ้อนวอนขอทั้งน้ำเสียงหวานเชื่อมและเรือนกายที่มันไหวโยกโอนอ่อนผ่อนตามและผนังเนื้ออ่อนนุ่มตอดรัดถี่ยิบกระชับดูดกลืนท่อนลำรักแข็งแกร่งระคนอ่อนนุ่มและร้อนเหมือนกับแท่งเหล็กกล้า

“ได้ซิก้อยจ๋า...ฉันจัดให้ตามคำขอจ๊ะยาหยี” เพราะเขาเองก็ทานทนกับแรงรัดอันหนักหน่วงที่ดูดกลืนเสียจนในสมองหมุนติ๋วๆ ชายหนุ่มถึงกับเปล่งเสียงคำรามดังลั่นด้วยความวาบหวิวระคนสุขสมที่มันโอบล้อมรอบเรือนกาย สองมือใหญ่จับตรึงสะโพกกลมกลึงกระหน่ำท่อนลำรักระอุร้อนในกลีบกายบอบบางอย่างเร่าร้อนรุนแรงและหญิงสาวก็แอ่นรับด้วยจังหวะเร้าร้อนและอารมณ์อันบ้าคลั่งเหมือนกับท้องทะเลยามที่มีพายุร้าย

“...” รวิกานต์หวีดร้องเสียงหลงเมื่อไฟร้อนผ่าวนำพากายสาวพุ่งจากพื้นดินไปแตกกระจายเหมือนพลุไฟที่บนแผ่นฟ้า สองแขนโอบรัดรอบกายใหญ่อย่างสนิทแนบชิดแทบจะกลายเป็นเนื้อเดียวกัน รัฐภาสร้องคำรามดังลั่นกับธาราสวาทร้อนระอุเอ่อไหลเคลือบปากทางรักให้มันไหลลื่นให้แก่นกายระอุร้อนเหมือนกับแท่งเหล็กกล้าถูกเผาไฟแทรกตัวไปกระหน่ำซ้ำความสุขสมพัดพาสองกายที่กอดกระชับรัดจนแทบจะเป็นกายเดียวกันกระตุกไหวแล่นฉิวไปตกบนท้องทุ่งหญ้าเขียวขจี

เพลิงสวาทเร่าร้อนพ่านพ้นแต่สองหนุ่มสาวยังคงอิงแอบแนบชิดเป็นกายเดียวกัน แม้คนร่างเล็กกว่าจะพยายามผลักดันและเอ่ยปากบอกว่าอึกอัด แต่สิ่งที่ได้รับกลับคืนมาก็เพียงแค่รอยยิ้มหวานนุ่ม ประกายในดวงตาร้อนแรงและมือใหญ่ที่วาดไล้ไปทั่วเรือนกายกลมกลึง

“ก้อยจ๋า...ขออีกรอบนะ...”

รวิกานต์อ้าปากค้างและคำปฏิเสธมันก็หายไปในอุ้งปากนั่นเอง ก่อนที่เธอจะกลายเป็นแม่ว่าวตัวน้อยลอยติดลมพิศวาสเร่าร้อนที่พร้อมจะทำทุกอย่างตามที่รัฐภาสต้องการ เพราะเธอได้กลายเป็นทาสรักและทาสเสน่หาของชายหนุ่มไปเสียแล้ว

**********สำหรับเรื่องนี้ ก็มีข่าวจะมาบอกว่า หนังสือน่าจะได้ออกราวๆ เดือนพ.ค. นะคะ ถ้าไม่มีอะไรผิดพลาดไป  อาจมีการตัดบางส่วนบางตอนออกไปบ้างเล็กน้อย แต่ก็ไม่ทำให้เสียอรรถรสในการอ่านแน่นอนคะ 

ไรเตอร์ต้องขอบคุณทุกๆ กำลังใจที่มอบให้นะคะ สำหรับเพื่อนๆ นักอ่านที่ได้หนังสือจากไรเตอร์ รอกันนิดนะคะ ตอนแรกไรเตอร์คิดว่ากลับจากงานหนังสือแล้วจะรีบส่งให้ทันที แต่เผอิญว่า...หนังสือดันมาไม่ถึงคะ พี่บก.บอกมาแล้วว่าจะส่งให้ใหม่อีกครั้งหลังจากเสร็จงานหนังสือ มาถึงเมื่อไหร่ ไรเตอร์จะรีบจัดส่งให้ทันทีนะคะ 

หวังว่าทุกๆ คนจะยังเป็นกำลังให้กันต่อไป มีอะไรผิดพลาดก็แนะนำติติงกันด้วยนะคะ