หน้าเว็บ

วันพุธที่ 11 เมษายน พ.ศ. 2555

บ่วงสวาททาสรักอสูร ตอนที่ 19 ความรู้สึกที่มิอาจยอมรับ


ตอนที่ 19
ความรู้สึกที่มิอาจยอมรับ
ปล่อยไทนี่นะพี่ภาม ปล่อย!!!”
นันทิยาพยายามแกะมือที่เหมือนจะไม่ใช่มือแต่เป็นคีมเหล็กที่มันบีบลงมาบนแขนเรียวยาวอย่างไม่กลัวว่ามันจะหักออกเป็นสองท่อน วงหน้าสวยงองุ้มด้วยปากกับจมูกที่แทบจะถึงกันอยู่แล้ว ในดวงตามีทั้งโมโหระคนน้อยเนื้อต่ำใจ ฝืนกายไม่ยอมเดินตามแรงลากจูงแต่สุดท้ายก็ต้องยอมเพราะไม่งั้นก็คงจะล้มให้อับอายขายหน้าแขกเหรื่อของโรงแรมที่เหลียวมองตามเสียงอันดังลั่นของเธอ
พี่ภามจะเอาไงกับไทนี่กันแน่ ไหนไล่ให้ไทนี่ไปพ้นๆ ไง แล้วมาตามตัวเขากลับไปอีกทำไม” เมื่อทำทุกวิถีทางแล้วภามก็ยังไม่ยอมปล่อยเธอเสียที มันคงจะมีเพียงแค่คำพูดที่จะทำให้หัวใจเธอเป็นแผลเหวอะหวะแต่จะสร้างความรำคาญและหงุดหงิดใจให้อีกฝ่าย
ปึก!!! ร่างหนาหยุดกึกทำให้ร่างที่เล็กกว่าซึ่งถูกลากไปอย่างไม่บันยะบันยังถลาเข้าไปชนอกกว้างกับหน้าผากกว้างที่กระแทกเข้ากับปลายคางอีกฝ่ายจนมึนงงและเจ็บแปลบ
จะหยุดทำไมไม่บอก เจ็บนะ” มือเล็กข้างที่ไม่ถูกเกาะกุมยกขึ้นลูบหน้าผากเบาๆ
ถ้าไม่อยากเจ็บและอายไปมากกว่านี้ก็หยุดพูดได้แล้วไทนี่ ผีเจาะปากมาพูดหรือไง” ภามโน้มหน้าลงขู่เสียงลอดไรฟัน ตั้งแต่ลงมาจากรถนันทิยาไม่หยุดพูดแม้สักวินาทีเดียว จนเขาหงุดหงิดระคนปวดหัวเพราะเสียงแวดๆ เหมือนกับนกแก้วนกขุนทองนี่จะแย่แล้ว
ใช่...” ลอยหน้าลอยตารับ แต่ปากที่จะพูดต่อกลับต้องอ้าค้างเมื่อเจอคำขู่ชนิดที่ไม่ไว้หน้าและเกรงอกเกรงใจคนฟังและคนที่จะเห็น
ถ้ายังไม่หยุดพูดอีกนะ...จะจูบ จะจิกทึ้งเสื้อผ้าออกและก็...” ปล่อยคำพูดไว้ให้คนฟังคิดเอาเอง แขนใหญ่สอดกระชับสะเอวเล็กคอดดึงเข้าหาตัว “แล้วก็เดินตามมาดีๆ ด้วย ถ้าหากดื้ออีกละก็จะจับพาดบ่า ฟาดก้นแรงๆ ให้เจ็บและอายมันตรงนี้แหละ
ไม่อยากจะทำตามคำสั่งหรอกนะ แต่พอเห็นสายตาคมวาวและดุกร้าวเอาจริงคู่นั้นแล้วจำต้องยอมแพ้อย่างไม่เต็มใจ วงหน้าสวยเลยยิ่งงองุ้มยิ่งกว่าจวักตักแกงเสียอีก ดวงตากลมโตส่งค้อนขวับๆ พร้อมกับริมฝีปากที่มันขมุบขมิบต่อว่าต่อขาลทั้งน้อยใจระคนแอบปลื้มและมีความสุขนิดๆ ที่อีกฝ่ายเริ่มจะเป็นฝ่ายไล่ล่าตามจับตัวเธอแล้ว
แต่...หึหึ รอยยิ้มเล็กๆ ผุดตรงมุมปากด้านหนึ่ง พร้อมนัยน์ตามีเลศนัย สิ่งที่ภามทำกับเธอไว้นั้นมันมากมายเกินกว่าที่จะนับได้ แล้วไหนจะคำพูดที่มันยังดูถูกเหยียดหยามไม่ให้เกียรติเธออีกละ ความรับผิดชอบที่ควรจะมีให้ก็ยังไม่หลุดจากปาก แล้วยังจะมาทำให้เธอเจ็บๆ ซ้ำซากอีก อย่างนี้เธอก็ไม่เอาไว้ทำซากเหมือนกันแหละ
เพี๊ยะ!! เพียงแค่ประตูลิฟต์ที่มีเพียงแค่เธอและภามปิดลงเท่านั้น ฝ่ามือเล็กๆ ก็ฟาดไปบนวงหน้าคร้ามแกร่งและนันทิยาเกือบจะได้ฝาดซ้ำอีกครั้งแต่คนตัวใหญ่กว่ารู้ทันเสียก่อนเลยจับมือเล็กพร้อมดันร่างโปร่งบางไปแนบชิดพนังลิฟต์ ปลายมือใหญ่อีกข้างยกขึ้นจับรั้งปลายคางมนออกแรงบีบไม่ให้เจ็บมากมายแต่ก็ไม่เบามือ
เธอนี่มันร้ายขึ้นทุกวันเลยนะไทนี่ ทำร้ายฉันแบบนี้ไม่กลัวฉันเอาคืนหรือไง
ดวงตากลมโตเป็นประกายเพลิงไฟลุกวาว “แล้วทำไมไทนี่จะต้องกลัวหมาบ้าอย่างพี่ภามด้วย ไทนี่ไม่มีอะไรที่จะต้องเสียแล้วนี่ แต่พี่ภามนั่นแหละ...” ค่อยๆ บิดมือที่อยู่ในการจับกุมของมือใหญ่ออกด้วยรอยยิ้มเยาะหยันและเหยียดหยามระคนดูถูก
ติดใจไทนี่แล้วใช่ไหมละคะ ถึงได้วิ่งพล่านเหมือนหมาบ้าเที่ยวไล่ล่าหากระดูกที่ชอบนะ” สองแขนเล็กเรียวที่หลุดออกจากมือใหญ่ยกขึ้นไปโอบรอบลำคอแข็งแกร่ง ปลายนิ้วยาวเรียวยกขึ้นลูบไล้ปลายคางสากระคายและแอบเหล่สายตาไปมองตัวเลขที่บอกว่าขณะนี้ถึงชั้นไหนแล้ว
แหม...เปรียบเทียบซะภาพพจน์เขาเสียหายหมดเลยนะ แต่ก็ยอมรับแหละว่าเขาดันติดใจรสชาติของนันทิยาจริงๆ แต่ก็อย่างนี้แหละ ของใหม่อะไรๆ มันก็ดูดี แต่เดี๋ยวพอเก่าไปมันก็ยิ่งจะน่าเบื่อ ใบหน้าคมคร้ามโน้มลงไปขบเม้มริมฝีปากร้อนระอุกับใบหูเล็กให้คนใจกล้าสั่นสะท้านเล่น ปลายลิ้นปาดไล้กระเซ้าเย้าแหย่ช่องหูนุ่ม
จะว่าอย่างนั้นก็ใช่นะไทนี่ ฉันอยากได้เธอมาขยี้เล่นอีกสักพักก่อนที่จะเขี่ยร่างที่เหลือแต่กากเดนทิ้ง
ปึก!! มีดปลายแหลมทิ่มแทงลงไปในหัวใจ วงหน้าสวยที่สดใสระรื่นเพราะคิดว่าตัวเองกำลังได้เปรียบแห้งเหี่ยวซีดลงทันควัน แต่นันทิยาก็ไม่ยอมให้ความรู้สึกเจ็บและอายนั้นอยู่กับตัวคอยกัดกร่อนหัวใจให้มันท้อแท้อีกแล้ว ต่อจากนี้ระหว่างเธอกับภามจะมีแต่...
ตาต่อตา ฟันต่อฟัน ไม่มีคำว่ายอมแพ้ในพจนานุกรมของนันทิยาอีกแล้ว
หรือคะ...ว่าแต่ไทนี่ถามหน่อยเถอะคะ ที่พูดมานะทำได้แค่ไหน” ปลายนิ้วยาวเรียวลากไล้แผ่วเบาไปบนอกกว้าง ค่อยๆ สอดแทรกเข้าไปสัมผัสเนื้อแท้แข็งแกร่ง “และขอโทษด้วยนะคะพี่ภามขา ไทนี่ไม่ใช่ของตายที่พี่จะคว้ามาย่ำยีเมื่อไหร่ก็ได้แล้ว
ปึก!!!!!! เข่ามนกระแทกไปยังจุดยุทธศาสตร์ของกายใหญ่อีกครั้งด้วยความหวังว่ามันจะทำให้ภามนั้นเสียท่าเป็นโอกาสให้เธอหนี
และก็เป็นอีกครั้งที่ภามเพลี่ยงพล้ำให้กับนันทิยาที่เปลี่ยนตัวเองเป็นยัยตัวแสบฤทธิ์มากหาทางทำร้ายเขาได้อยู่ตลอดเวลา แต่ชายหนุ่มก็ยังเร็วพอที่จะคว้าแขนเรียวยาวดึงแม่ตัวแสบออกมาจากลิฟต์ด้วย
ว้าย!!! ปล่อยไทนี่นะพี่ภาม
กลับกลายเป็นตัวเธอที่ไม่ทันจะได้ตั้งตัวเพราะคิดว่าแผนการที่จะนำกลับมาใช้ซ้ำนั้นจะเป็นผลสำเร็จ มือเล็กข้างที่ว่างทุบตีจิกลากบนมือใหญ่เต็มแรง ปากก็พ่นคำด่าทอแบบไม่ซ้ำคำ “ปล่อยนะไอ้คนใจร้าย ไอ้หมาบ้าสับปะรังเค ไทนี่เจ็บนะพี่ภาม” นันทิยาส่งเสียงโหวกเหวกโวยวายอย่างไม่อายหากว่าจะมีใครมาได้ยินเข้า เพราะมันอาจเป็นการดีที่เขาหรือเธอเหล่านั้นจะเข้ามาช่วยเหลือ แต่มองไปทางไหนก็เงียบเหมือนกับป่าช้า อีกทั้งร่างทั้งร่างก็ถูกตรึงแนบชิดผนังห้องเย็นๆ จนแทบจะกระดิกตัวไม่ได้
แน่จริงเธอก็เอาตัวให้รอดจากมือฉันเองซิไทนี่” แม้จะเจ็บจุกจนหน้าเขียวหน้าเหลืองจากการกระแทกกระทั้นภามก็ยังกัดฟันทน วงหน้าคร้ามแกร่งทาบอยู่บนลาดไหล่กว้าง ลมหายใจถี่ๆ เป่ารดลำคอระหง
ฉันเพิ่งจะรู้นะไทนี่ ว่าเธอชอบซาดิส ได้เลยคนสวยจะเอาลีลาท่าไหนบอกมาเลยยาหยี ฉันจะสนองความต้องการของเธอให้สมอยาก” ภามกัดฟันพูดเสียงแหบพร่า ฟันขาวสะอาดขบกัดไปบนผิวเนื้อเนียนนุ่มให้อีกฝ่ายได้สะดุ้งเล่น ไม่ต้องคิดถนอมกายอีกฝ่ายแล้ว เล่นเอาเขาแทบจะสูญพันธ์เป็นครั้งที่สองแบบนี้นะ มันต้องเอาให้คางเหลืองกันไปเลยข้างหนึ่ง
ความกลัวเกาะกุมหัวใจนันทิยาจนกายสั่นไหวเพราะขำขู่ที่มันดังอยู่ข้างหู สติที่พยายามรวบรวมแทบตายให้กลับคืนมาเริ่มที่จะกระเจิดกระเจิง ไม่ว่าหนทางไหนที่ทำให้เธอหนีรอดเงื้อมมือภามก็เลือกที่จะทำแล้วในตอนนี้ ริมฝีปากที่กำลังจะอ้าร้องขอความช่วยเหลือถูกปิดด้วยฝ่ามือใหญ่ สองเท้าเรียวยาวที่ยกขึ้นกระทืบไปบนเท้าใหญ่ก็ถูกขาแข็งแกร่งสอดแทรกเข้ามากดตรึงจนขยับไม่ได้ สองมือถูกบิดไพล่ไปด้านหลังจนเจ็บ มีเพียงเรือนกายที่มันขยับได้แต่ความใกล้ชิดกลับกลายเป็นว่าไปเร้าอารมณ์ปรารถนาเสียมากกว่า
ภามสูดลมหายใจเข้าปอด ความเจ็บคลายลงไปมากแล้ว จึงเป็นนาทีที่เขาจะต้องจัดการลงโทษแม่ตัวแสบแล้ว

กรี๊ด!! ไอ้พี่ภามบ้า ไอ้หมาสกปรก ไอ้คนใจร้าย” นันทิยากรีดร้องเสียงดังลั่นด้วยความเจ็บที่สะโพกเพราะถูกอีกฝ่ายฝาดฝ่ามือลงมาไม่ยั้งก็เจ็บ แต่ยังไม่ทันจะได้ตั้งตัวกายโปร่งบางก็ลอยละลิ่วลงมาหล่นตุบไปบนเตียงนอนขนาดใหญ่ โดยที่คนโยนยืนตาวาววับเหมือนกับเสือจ้องตะครุบเหยื่ออยู่ปลายเตียง
มือใหญ่ยกขึ้นปาดเหงื่อบนวงหน้าเรื่อยลงมาตามลำตัวพร้อมปลดกระดุมออกจากรางด้วยความเหนื่อยและร้อนที่ต้องมารบรากับคนฤทธิ์มาก สองมือใหญ่ยกขึ้นสะเอวมองมาอย่างสะใจ รอยยิ้มดุกร้าวผุดขึ้นบนวงหน้า ดวงตาคมกริบจับจ้องที่กายโปร่งบางซึ่งขยับพลิกไปอีกฝั่งของเตียงตะเกี่ยตะกายเพื่อที่จะหนีเขา เมื่อเห็นว่านันทิยาเกือบที่จะลงจากเตียงได้แล้ว ร่างหนาก็ถลาตัวไปมือใหญ่คว้าเอาขาเรียวยาวข้างหนึ่งลากกลับมาจนร่างโปร่งบางถลากลับมานอนอยู่กึ่งกลางเตียงนอน พร้อมกับเสียงหัวเราะแข็งกร้าว
ปล่อยไทนี่นะไอ้พี่หมาภาม ปล่อย!!”
ในนาทีนี้นันทิยาไม่สนใจแล้วว่าจะหลุดคำพูดอะไรออกไปจากปากอวบอิ่ม ดวงตากลมโตเบิกกว้าง ในหัวใจเต้นรัวเร็วสลับไหววูบล่นไปกองที่ปลายเท้า แต่ก็ไม่ยอมแพ้ง่ายๆ เท้าข้างที่ไม่ถูกจับไว้ถีบรั้งดันร่างหนาเต็มแรงจนหล่นลงไปนอนจุกอยู่ปลายเตียง ร่างโปร่งบางถลาลุกและรีบกระโดดลงจากเตียงมุ่งไปที่ประตูบ้านใหญ่
กรี๊ด!!”
หวีดร้องเสียงหลงเมื่อร่างที่กำลังจะไปถึงประตูกลับถูกตวัดจนลอยละลิ่วจากพื้นเหวี่ยงกลับไปยังเส้นทางที่จากมา
ตุบ!!!
ร่างโปร่งบางกลับไปตกอยู่บนเตียงนอนอีกครั้ง แต่คราวนี้ต่างจากครั้งแรก เพราะภามก้าวตามไปทาบทับอย่างแนบชิดพร้อมเสียงหัวเราะกึ่งรื่นเริงกึ่งเกี้ยวกราด ก่อนวงหน้าคร้ามแกร่งหันไปอีกฝั่งพร้อมความเจ็บจนแก้วในหูสั่นสะเทือนก่อนจะกรบด้วยความชาที่มันแล่นตามมา
ยัยหมาไทนี่เอ๊ย ฤทธิ์มากเสียจริง“ ภามสบถเสียงขุ่นเขียว “อยากโดนดีมากนักหรือไงไทนี่” สองมือใหญ่จับรั้งต้นแขนกลมกลึงและเขย่าแรงๆ จนนันทิยาตัวคลอน แต่ก็ไม่ได้ทำให้หญิงสาวนั้นยอมแพ้ สองมือเล็กยังคงวาดฝ่ามือและปลายเล็บบนกายใหญ่ไม่ยั้งและไม่สนใจด้วยว่ามันจะถูกตรงไหนบ้างจนคนที่เจ็บกายหนักเข้าทนไม่ไหว รับสองแขนเล็กเรียวรวบไว้ด้วยมือข้างเดียวตรึงไว้เหนือศีรษะ
ได้เลยนันทิยา เธอตบมาแต่ฉันจะกัดตอบอย่างที่เธอว่าเป็นไอ้ด่างสี่ขาเลยละไทนี่
โฉบใบหน้าลงไปทาบริมฝีปากร้อนระอุบนกลีบปากอวบอิ่มแรงๆ อย่างจาบจ้วงจนคนถูกจูบถึงกับสะดุ้งด้วยความเจ็บ ดวงตากลมโตเบิกกว้างส่ายวงหน้าหนีแต่กลับถูกมือใหญ่จับรั้งปลายคางมนและบีบเต็มแรง แล้วยังจะเพิ่มแรงกดบดเบียดด้วยริมฝีปากและฟันร่วมด้วยจนกลีบปากอวบอิ่มปริแตกและมีเลือดซึมออกมา
อือ...” เจ็บจนน้ำตาเอ่อล้นและไหลซึมออกมาจากเบ้า ขยับกายโปร่งบางให้หลุดรอดจากอ้อมแขนใหญ่ที่กอดรัดยิ่งกว่างูรัดเหยื่อจนเอวเล็กคอดแทบจะหักออกเป็นสองท่อน แต่การบดเบียดแนบชิดระหว่างสองกายกลับพาเอาความเร่าร้อนด้วยเพลิงพิศวาสที่นันทิยาไม่อยากจะให้มันเป็น
มือใหญ่ร้อนผ่าววาดลากไปทั่วเรือนกายกลมกลึงบีบนวดจับต้องด้วยอารมณ์โกรธและความปรารถนาทางร่างกายที่มันประทุตั้งแต่ได้กลิ่นกายหอมกรุ่นและสัมผัสกับความนุ่มนิ่มของเรือนกายกลมกลึง ปลายลิ้นสากระคายลากไล้ไปตามกลีบปากอวบอิ่ม เปิดแยกสอดแทรกเข้าเลาะเล็มฟันขาวสะอาด ซอกซอนไปในโพรงปากนุ่ม ไม่ทันที่จะได้ลิ้มรสความหวานของกระพุ้งแก้มนุ่มฟันซี่เล็กที่เรียงตัวกันอย่างสวยงามก็พยายามกดลงดีว่าเขานั้นรู้ทันรีบดึงปลายลิ้นหนี
อ๋อ...ยังจะมีฤทธิ์เดชอีกนะไทนี่” ภามเอ่ยกลั้วเสียงหัวเราะในลำคอ ดวงตาคมกริบเป็นประกายสีเพลิงด้วยความโมโหและความปรารถนาที่ไม่ปิดบังซ่อนเร้นเลย บอกแล้วไง ยิ่งเธอต่อต้านขัดขืนมากเท่าไหร่ ความปรารถนาของฉันมันก็ยิ่งเร่าร้อนเป็นเท่าทวีคุณและมันก็ทำให้ฉันมีความสุขมากเท่านั้น
ริมฝีปากอวบอิ่มเป็นสีแดงสดสั่นระริกจนต้องรีบขบกัดเอาไว้ ในดวงตาเต็มไปด้วยความโกรธเกรี้ยว ตัดพ้อต่อว่าระคนน้อยใจ “ปล่อยไทนี่นะพี่ภาม พี่ไม่มีสิทธิ์มาทำแบบนี้กับไทนี่” นันทิยาพยายามพูดไม่ให้เสียงสั่น ลมหายใจหอบแรงและเร็วจนสองปทุมเต่งตึงไหวกระเพื่อมเสียดสีกับอกกว้าง
เข้าใจผิดไปหรือเปล่าไทนี่ ฉันมีสิทธิ์ในตัวเธอเต็มที่เลยนะทูนหัว จะเรียกใช้เธอมาบริการปลดเปลื้องอารมณ์เมื่อไหร่ก็ได้นะ” ดวงตาคมกริบกวาดไล่มองไปตามเรือนกายกลมกลึง ทอดมองที่ทรวงอกอวบอิ่มซึ่งไหวกระเพื่อมพร้อมวางฝ่ามือใหญ่ลงไปอย่างเป็นเจ้าข้าวเจ้าของ
ตรงนี้เธอนะมันดันชอบให้ฉันแตะต้องไม่ใช่หรือไง...” ไม่พูดเปล่าภามยังกดน้ำหนักลงไปและทรวงอกอวบก็สปริงตัวตอบรับเสียด้วยซิเรียกเสียงหัวเราะในลำคอแข็งแกร่ง ก่อนที่มือใหญ่จะขยำนวดคลึงเคล้นลงไปตามหน้าท้องแบนราบเรียบไร้ไขมันส่วนเกินที่ไหวกระเพื่อมเป็นลอนเหมือนมีชีวิต สีข้างสอดไปทางด้านหลังขยำนวดบั้นทายกลมกลึงแรงๆ แล้วลากไล้เลยลงไปตามปลีน่องกลมกลึงตวัดชายกระโปรงขึ้นมาพำนักบนหน้าท้องแบนราบเรียบ
และตรงนี้...” ปลายนิ้วยาวร้อนระอุทาบเคลื่อนกดคลึงเป็นวงกลมลงไปด้านล่างช้าๆ เหมือนกับเต่าคลาน
นันทิยาตัวสั่นระริก แม้ว่าจะมีเนื้อผ้าบางเบาปกปิดอยู่แต่ความร้อนที่ทาบทับลงมาเหมือนกับว่าเธอถูกถ่านร้อนๆ เผาไหม้ผิวเนื้อ จะขยับเคลื่อนหนีก็ไม่ได้เพราะถูกร่างหนาใหญ่กดตรึงไว้ทุกสัดส่วนให้รอรับฝ่ามือสากและปลายนิ้วที่คลึงเคล้นไปอย่างจาบจ้วงและเป็นเจ้าของ
มันบอกฉันว่า...” ภามสอดแทรกปลายนิ้วร้อนผ่าวล่วงล้ำเข้าไปตะต้องกลีบกายที่หลุบมุมซ่อนเร้นอยู่ กดคลึงหยอกล้อกับมุกมณีอ่อนไหวที่ไวต่อสัมผัสสลับสอดแทรกเข้าไปในโถอ่อนนุ่มและอุบอุ่น ใบหน้าคร้ามแกร่งโน้มลงไปทาบบนกลีบปากอวบอิ่มแต่อีกฝ่ายเบือนหน้าหนีเลยพลาดเป้าไปถูกพวงแก้มนุ่มแทน ริมฝีปากหนาขบกัดเคลื่อนไปช่องหูเล็ก
อยากมีฉันเคลื่อนไหวอยู่ภายในเร็วที่สุดนะไทนี่” 
นันทิยาอยากปฏิเสธแต่ทว่าปากไม่ขยับเลย แถมกายก็ยังเป็นใจไปกับการรุกล้ำอย่างไม่ปราณีให้ไฟปรารถนาที่เธอพยายามข่มกลั้นเอาไว้สุดใจลุกโชนลามออกมาภายนอกอย่างรวดเร็ว “ไม่...ไทนี่ไม่ใช่อีตัวนะ” กว่าที่จะเรียกหาเสียงพูดเปล่งออกมาได้นันทิยาก็เร่าร้อนด้วยเพลิงพิศวาสที่อีกฝ่ายปลุกเร้าขึ้นอย่างชำนาญกาล
เธอเป็นอย่างนั้นจริงๆ ไทนี่ เป็นได้ทุกอย่างที่ฉันต้องการให้เป็น...นางบำเรอ หรือแม้กระทั่งโสเภณีบนเตียงนอน แล้วเธอก็หนีมันไม่ได้ด้วยไทนี่ แล้วฉันก็จะต้องได้เธอทุกครั้งที่ต้องการด้วย ถ้าหากว่าเธอขัดขืนและคิดหนีอีกละก็ฉันจะจับเธอแก้ผ้าและมัดไว้บนเตียงนอน
ไม่เพียงแค่ปากที่เอ่ยแต่กายและมือใหญ่ยังร่วมด้วยช่วยเน้นย้ำคำพูด ทาบแก่นกายร้อนผ่าวที่ขยายใหญ่ดันกางกับเนินเนื้ออิสตรี ในขณะที่ปลายนิ้วยาวร้อนยากไล้เคล้นคลึงเกสรดอกสวาทและซอกซอนสอดดันล้ำลึกวาดไล้ไปตามผนังเนื้ออันอ่อนนุ่มระอุร้อนของกลีบกายสาวที่บีบตัวตอดรัดเหมือนเสียงหัวใจเขาที่มันกำลังเต้นอยู่
วงหน้าขาวนวลปลั่งของคนที่ขัดขืนแดงระเรื่อสะบัดส่ายจนเส้นผมที่ผูกรัดไว้อย่างดีหลุดลุ่ยระวงหน้าและลำคอบ้างก็กระจายตัดกับพื้นเตียงนุ่มที่คลุมด้วยผ้าสีขาวทำให้ภามถึงกับร้องครางในลำคอด้วยความกระหายอยากเป็นหนึ่งเดียวกับกายสาว กระหายอยากจนในลำคอแห้งผากเป็นผุยผง แต่ยังทำไม่ได้เขาเพราะต้องกำราบนันทิยาให้รู้เสียก่อนว่าใครเป็นนายและใครเป็นบ่าว เพราะไม่นั้นระหว่างเขากับนันทิยาจะต้องรบรากันทุกครั้งที่เข้าใกล้และเกิดความต้องการ
ไม่...” นันทิยายังคงพยายามที่จะดื้อดึงดื้อรั้นไม่ยอมทำตามความต้องการของร่างกาย เพราะเจ็บจากคำพูดที่ออกมาจากปากหนาที่บาดเฉือนหัวใจดวงน้อยจนเป็นแผลเหวอะหวะไม่แพ้ร่างกายที่กลายเป็นของเล่นยามว่างของชายที่ได้ชื่อว่าคู่หมั้น
ไม่...ไทนี่ไม่ยอมเป็นนางบำเรอเป็นของเล่นของพี่ภาม” กัดฟันพูดออกไปทั้งๆ ที่เสียงแหบพร่า ทั้งๆ ที่ในกายร้อนฉ่าไปด้วยความต้องการอันมิอาจหยุดยั้งได้ สะโพกกลมกลึงส่ายสะบัดร่อนรับปลายนิ้วยาวร้อนที่มันขับเคลื่อนสอดแทรกดันลึกถอดถอนในช่องทางลี้ลับอย่างหลงใหลเพลิดเพลิน
เสียใจด้วยไทนี่ฉันจะให้เธอเป็นและจะขยี้เธอให้เหมือนดอกไม้จนแหลกคามือด้วย” ภามกัดฟันตอบพร้อมเคลื่อนไหวกายใหญ่อย่างหนักหน่วงปลุกเร้าอารมณ์คนปากแข็งให้ลุกโชน ปากหนาทาบทับบนกลีบปากอวบอิ่มซอกซอนไปในโพรงปากนุ่มเกี่ยวกระหวัดกับลิ้นเล็กที่ยื่นออกมาขับไล่ผลักไส
แปลกนักที่การขัดขืนของนันทิยายิ่งทำให้เขานั้นอยากจะเอาชนะ สงสัยจะเป็นเพราะหญิงสาวปลุกสัญชาติญาณนักล่าในกายเขาขึ้นมา ให้เขามีความสุขมากเวลาที่ได้ตะลอมหลอกล่อซ้ายขวาเหมือนกับแมวยามที่มันกำลังตะครุบหนู แล้วพอจับได้ก็จะขย้ำขยี้ด้วยท่วงทำนองแห่งบทเพลงพิศวาสที่ไม่ต้องมีการทะนุถนอมและอ่อนโยน
กายโปร่งบางสั่นสะท้านไหวเหมือนคนกำลังจับไข้กับลูกไฟร้อนผ่าวที่มันไหววูบอยู่ในเรือนกาย สองมือเล็กไม่รู้ว่าถูกปล่อยตั้งแต่เมื่อไหร่วางทาบบนบ่ากว้าง จะผลักออกก็ไม่ใช่แต่จะกอดก็ยังทำใจไม่ได้ด้วยน้ำเสียงดูถูกเหยียดหยามที่มันฝังบาดลึกลงไปในหัวใจ แต่ภามก็ไม่ยินยอมให้เธอทำดังใจต้องการ ปลุกเร้าอารมณ์จนเธอนั้นทนไม่ไหว
สองแขนเรียวยาวยกขึ้นโอบรอบกายใหญ่ วาดฝ่ามือลากไล้จากหน้าอกกว้างเรื่อยไปจนถึงแผ่นหลังกว้าง จิกลากเต็มแรงด้วยความสยิวซ่านทรวงที่มันแล่นพล่านไปตามกระแสเลือด หน้าท้องแบนราบเรียบไหวกระเพื่อเหมือนกับน้ำทะเลยามที่มันพัดเข้าหาฝั่ง ในสมองเริ่มจะขาวโพลน เหงื่อกาฬเริ่มผุดไหลตามร่องรูขุมขน สองเท้าถีบตัวเองลอยลิ่วลิ่วจากพื้นดินไปบนฟ้าและเกือบจะแตกดับในบัดเดี๋ยวนั้น แต่กลับกลายเป็นสวรรค์ล่มเมื่อภามเคลื่อนนิ้วออกอย่างรวดเร็วพร้อมเสียงหัวเราะดังที่ดังจากลำคอใหญ่
โทษทีนะไทนี่ มันยังไม่ถึงเวลาที่ฉันจะให้เธอไปเยี่ยมเยือนสวรรค์ อย่างเธอนะมันจะต้องรับบทลงโทษจนต้องร้องอ้อนวอนยอมพลีกายเป็นของเล่นฉันก่อนยาหยี
แม้ใจและกายเขาจะปรารถนาอยากจะสอดแทรกสนองตอบอารมณ์ดิบเถื่อนที่มันลุกโชตช่วงอยู่ในกายด้วยการดึงกระชากเสื้อผ้าที่เหลือทั้งของตนเองและนันทิยาออกไปแล้วกดฝังแท่งเหล็กร้อนผ่าวที่มันขยายใหญ่สอดแทรกไปตามรอยแยกของกลีบดอกไม้บอบบางผสานสองกายเป็นหนึ่งเดียวกัน แต่...มันก็ยังต้องมีคำนี้ที่เขาไม่รู้ว่ามันจะมีมาทำไม เพราะเขานะนึกอะไรไม่ออกแล้ว
...” นันทิยาอยากจะหวีดร้องด้วยอารมณ์โกรธและความสุขที่มันเลือนหายไปในพริบตา สองมือทุบตีกายใหญ่แรงๆ สลับฝาดไปบนวงหน้าคมคร้าม น้อยใจและปวดร้าวกับสิ่งที่อีกฝ่ายทำให้ มีทางไหนบ้างที่เธอจะสามารถเอาคืนคนใจร้ายนี้ได้
ไอ้พี่ภามบ้า ไอ้คนใจร้าย ถอยออกไปนะ ไทนี่จะกลับบ้าน ไทนี่จะไปฟ้องลุงภีมกับป้าโรส ฟ้องพ่อกับแม่ว่าพี่ภามทำอะไรกับไทนี่” พูดไปเพราะอยากให้อีกฝ่ายหยุดทำบ้าๆ เสียที แต่ไม่รู้เลยว่ามันไปกระตุ้นต่อมโมโหของภามให้ลุกโชน วงหน้าสวยนิ่วด้วยความเจ็บจากมือใหญ่ที่กดลงไปบนลำแขนกลมกลึงจนเธอคิดว่าได้ยินเสียงดังเปาะ...แขนเธอคงจะหัก
คิดจะไปฟ้องให้ฉันรับผิดชอบหรือไทนี่” ภามกัดฟันถามด้วยความโกรธที่นันทิยายังไม่ยอมเข้าใจว่าระหว่างเขาและเธอนะจะมีเพียงแค่ความสัมพันธ์ทางกาย ก็แค่รักสนุกแต่ไม่ผูกพัน หมดเรื่องราวบนเตียงเมื่อไหร่ก็จบเมื่อนั้น ดวงตาคมกริบเปล่งประกายลุกโชนเป็นเพลิงไฟ
ไม่มีทางไทนี่ เธออ้าปากพูดเรื่องนี้กับพ่อแม่ฉันและอาฌอนกับอานีน่าเมื่อไหร่ เธอได้โดนหนักยิ่งกว่าคืนนี้แน่ไทนี่” ไม่ได้ขู่เพราะเขาคืนนี้นะเขากะจะจัดหนักให้สาสมกับความผิดที่ทำเอาไว้ เพราะความโกรธและเพลิงไฟที่มันลุกไหม้อยู่ในเรือนกายทำให้ภามไม่คิดที่จะทนอีกต่อไปแล้ว ดวงตาลุกโชนเป็นไฟกับมือใหญ่จับชุดสวยที่อีกฝ่ายใส่...
แควก!!!!!
กรี๊ด!!! ไอ้พี่ภาม...” นันทิยากรีดร้องเสียงหลงก่อนที่มันจะจางหายกลายเป็นเพียงแค่เสียงกระอึกกระอักเพราะปากหนาร้อนที่มันประกบลงมาอย่างเร็วรี่รุนแรงจนกลีบปากบางอวบอิ่มจนนันทิยาได้กลิ่นเลือด สองมือเล็กที่ยื่นไปไขว้คว้ามือใหญ่ซึ่งจับทึ้งดึงเสื้อผ้าเธอออกจากกายอย่างไม่มีคำว่าปราณีถูกจับตรึงไว้เหนือศีรษะ
ฝ่ามือใหญ่วาดไล้ไปทั่วเรือนกายกลมกลึงตรงเข้าครอบครองเนินเนื้ออวบอิ่มที่ยังมีบราไร้สายปกปิดอยู่ บีบเคล้นฟอนเฟ้นอย่างหนักหน่วงจากฐานทรวงไปบดขยี้ปลายยอดที่มันแข็งนูนเป็นตุ่มไตอย่างรุนแรง พอๆ กับใบหน้าคมคร้ามที่ฉกวูบลงมาริมฝีปากหนาทาบทับขบกัดเม็ดบัวนุ่มสลับปลายลิ้นตวัดไล้ดุดดันก่อนจะอ้างับเข้าไปในอุ้งปากหนาร้อนจนนันทิยาถึงกับสะดุ้ง
อ๊ะ...กายกลมกลึงขยับส่าย เจ็บร้าวไปทั้งสองทรวงที่ถูกขยี้อย่างไม่คิดจะถนอมระคนวาบหวิวสยิวซ่านจากศีรษะจรดปลายเท้า แต่ครั้งจะร้องออกไปก็กลัวว่าจะเป็นการอ้อนวอนอีกฝ่ายและรังแต่ถูกภามรังแกหนักขึ้น แล้วตอนนี้ความวาบหวิวมันก็กำลังเล่นงานเธอให้เกือบจะเอ่ยปากยอมแพ้ แต่...
ไม่...เราต้องไม่ยอมพี่ภาม ไม่...’ นันทิยาพยายามเรียกสติที่มันกำลังกระเจิดกระเจิงไปในเพลิงพิศวาสอันเร่าร้อน แต่เรี่ยวแรงและสติที่มีก็เริ่มจะลดน้อยถอยลงไปเพราะมือใหญ่ที่มันวาดไล้นวดเฟ้นตามสัดส่วนเรือนกายที่ไวต่อความรู้สึก ปลายยอดทรวงแข็งตัวเป็นไต
แต่สุดท้ายนันทิยาก็ต้องพ่ายแพ้กับเพลิงอารมณ์ร้อนแรงที่มันเผาพลาญเรือนกาย เมื่อภามเคลื่อนใบหน้าขึ้นมาประกบจุมพิตด้วยเธอก็จูบตอบอย่างอ่อนหวานร้อนเร่า ปลายลิ้นเล็กที่พยายามจะหลบหลีกหนีสลับดุดดันผลักไสลิ้นสากระคายเปลี่ยนเป็นเกี่ยวกระหวัดพลิ้วพลิ้วพัวพันพร้อมแอ่นโค้งลำตัวให้ทรวงอวบอิ่มเต่งตึงแนบชิดกับฝ่ามือใหญ่ สะโพกผายสะบัดส่ายร่อนตอบรับตามติดนิ้วใหญ่ที่มันกำลังหยอกล้อกับเนินเนื้ออิสตรีนุ่ม
แม้จะรับรู้ว่านันทิยายอมแพ้แล้ว แต่ภามก็ยังไม่คิดที่จะไว้ใจแม่สาวฤทธิ์มาก ฝ่ามือใหญ่คลึงเคล้นเต้าอวบอิ่มอย่างหนักหน่วงจนบัวตูมบานเบ่งติดมือ ขบกัดกลีบปากบนสลับล่าง สอดแทรกปลายลิ้นดูดดื่มความหวานจากโพรงปากนุ่มก่อนขบเคลื่อนกัดลงไปตามลำคอระหงจนผิวขาวนวลมีสีแดงช้ำ ตวัดไล้ปลายลิ้นบนผิวกายเนียนนุ่มเหมือนใยไหมเรื่อยลงไปจนถึงสองทรวงอวบอิ่มกระเพื่อมไหวแรงเร็ว
เห็นไหมไทนี่...ร่างกายเธอต้องการฉันแค่ไหน

อายส์ อีตาภาม แกจะร้ายเกินไปแล้วไหมนี่
ไรเตอร์ต้องขอโทษด้วยนะคะที่ห่างหายกันไปเสียหลายวัน อันเนื่องมาจากไรเตอร์ไม่ค่อยซาบายยยยย แล้วพอดีขึ้น เหอะ...คอมโดนไวรัสเสียอีก (ตอนแรกเข้าใจอย่างนั้นนะ แต่ทำไปทำมาไวรัสนะนิดเดียวเอง ส่วนที่หนักนะ คีบอร์ดมานเจ้ง เห้อ...มารู้เอาทีหลังจากล้างเครื่องเรียบร้อยแระ...) 
แล้ววีคนี้ไรเตอร์จะไปอบรมนะคร้าาาาาาา เลยอัพให้อ่านกันอย่างจุใจ พร้อมกับมาลุ้นกันว่า...
ปกน้องไทนี่จะมาเมื่อไหร่ ลุ้นๆๆ จ้า


4 ความคิดเห็น:

  1. และแล้ว ก็มาอีกตอน พระเอกใจร้ายค่ะ หน้าด้านด้วย สงสารน้องไทนี่นะค่ะ

    ตอบลบ
  2. เซ็ง
    เมื่อไหร่จะได้เอาคืนเสียทีอะ
    เบื่อไรเตอร์แระนะ

    ตอบลบ
  3. รอนะค่ะซื้อแน่นอน ยิ่งกว่าแช้แป้งลยยย

    ตอบลบ
  4. ไม่สบายทั้งคอม และไรเตอร์ หายไวๆนะค่ะ รอปก น้องไทนี่อยู่ค่ะ คิดถึงนะค่ะ

    ตอบลบ