เพลิงรักร้อน ซ่อนรักร้าย ตอนที่ 3 แม่ตัวแสบ

ตอนที่ 3

แม่ตัวแสบ

เพียงแค่แม่สาวร่างอวบอั๋นที่ก่อนจะขึ้นรถก็หันมาโถมตัวเข้ากอดและจูบแก้มสากทั้งสองข้างของคนร่างใหญ่ก้าวขึ้นไปในรถ แต่ยังไม่วายหันมาส่งรอยยิ้มหวานหยาดเยิ้มเชิญชวน กับมือเล็กเรียวโบกสะบัดส่งให้อย่างแสนจะเสียดาย คนร่างเล็กที่แอบซ่อนกำบังกายกับต้นไม้ต้นเล็กกระจิดริดที่ซ่อนยังไงมันก็ปิดบังกายอรชรไม่มิด แถมหน้าตาหรือก็หงิกงอยิ่งกว่าจวักตักแกงก็รีบออกมาจากที่ซ่อนและอย่างไม่คิดมาก...เพราะคิดมาเยอะแระ...จนไม่รู้ว่าจะคิดยังไงแล้ว ถลาพาร่างเล็กพุ่งเป็นลูกขนุนน้อยๆ ไปข้างหน้าใช้ศีรษะทุยกระแทกเข้ากับอกกว้างอย่างแม่นยำ หวังให้อีกฝ่ายล้มลุกคลุกคลานให้อายคนที่เดินผ่านไปมา แต่กลับกลายเป็นว่า...

“อุ๊ย!!!”

กลายเป็นคนแกล้งเองที่ตกใจ เพราะผิดแผนด้วยคนที่ต้องการให้ล้มก้นจ้ำเบ้านั้นหันกายหลบทันเสียก่อน กลับกลายเป็นว่าตัวเธอเองนั่นแหละที่ถลาตัวไปด้านหน้าหลุนๆ ยิ่งกว่าลูกขนุนหล่นจากต้นกลิ้งไปบนพื้นดิน ใบหน้านวลเนียนเหวอส่งเสียงร้องเล็กๆ เมื่อเกือบจะจูบปากกับพื้นซีเมนต์อันสกปรก ดีว่าได้แขนใหญ่สอดรัดเข้าระหว่างเอวและดึงได้ทันเสียก่อนจะลงไปตะครุบกบให้อายคนอื่นเขา

“เป็นยังไงบ้างหนู เจ็บตรงไหนบ้าง วันหลังก็เดินดีๆ หน่อยซิ อย่างรีบให้มันมาก เห็นไหมว่าเกือบจะล้มได้แผลแล้วนะ” อติคุปต์ถามพร้อมตำหนิไปด้วยในตัว เมื่อครู่ถ้าเขาไม่ไวพอคว้าเอาไว้ได้ทัน ไม่อยากคิดเลยว่าเจ้าตัวเล็กนี่จะเป็นยังไง...คงได้ร้องไห้ขี้มูกโป่งเพราะความที่ซุ่มซ่ามจนทำให้ตัวเองต้องเจ็บกายไม่พอยังจะอายจน

การะเกดหน้าเหวอก่อนหงิกงอยิ่งกว่าเจ้าหมาหน้ายู่ย่นที่ปากหรือจมูกก็แทบจะดูไม่ออกด้วยความหงุดหงิดระคนไม่พอใจนิดๆ ที่ถูกมองเป็นเด็ก ‘แค่ตัวเล็กนิดหน่อยเอ้ง...ไม่เด็กแล้วนะเฟ้ย!!!!’ จมูกเล็กโด่งได้รูปยู่ย่นก้มมองรูปร่างตัวเองอีกเล็กน้อย ก่อนส่ายหน้า...

‘ไม่เห็นมีส่วนไหนบอกว่าเป็นเด็กเลยนี่น่า อกเอวก็มี อีตาบ้านี่มองไงฟะถึงได้เห็นสาวหน้าตาถึงจะไม่สวยและน่ารักอย่างพี่ลูกแก้วแต่เธอก็ดูเป็นสาวแล้วนะ ไหงอีตาตาเชือนนี้ถึงได้ดูเป็นเด็กไปได้ อ๋อ...ลืมไป ก็ไม่เห็นทรงโตๆ ยิ่งกว่าลูกแตงโมมั้ง เลยหาว่าเธอเป็นเด็ก แต่ก็ดีจะได้ทำอะไรสนุกๆ ถนัดหน่อย’ รอยยิ้มผุดขึ้นบนมุมหนึ่งของเรียวปากนุ่มก่อนจะจางหายไปอย่างรวดเร็ว

“ก็ไม่ได้ตั้งใจนี่ คนมันสะดุดขาตัวเองมันผิดด้วยหรือไง” เอ่ยตอบกลับน้ำเสียงใสแจ๋วราวกับระฆังอย่างยียวนกวนประสาทคนดุเต็มพิกัด คิ้วโก่งได้รูปเลิกขึ้นยิกๆ  

“อ๋อ...แล้วฉันก็ไม่ได้เป็นเด็กแล้วด้วย ไม่ต้องมาเรียกหนู” สองมือเล็กยกขึ้นดันมือใหญ่ที่มันสอดรัดกระชับเอวอยู่ให้ถอยห่าง นี่เพียงแค่เธออยู่ในอ้อมกอดแล้วก็ได้สบกับดวงตาคมสีสนิทดุกร้าวเท่านั้นนะ

บ้าจริงเชียว...การะเกดดุตัวเองในใจเมื่อรู้สึกว่าความร้อนไล่ขึ้นไปรวมตัวกันอยู่ที่พวงแก้ม หัวใจมันก็เต้นกระหน่ำรัวเร็วจนแทบจะทะลุออกมาจากทรวงแล้ว ขืนอยู่ใกล้ๆ กันบ่อยๆ เชื่อได้เลยเผลอมอบกายมอบใจให้ไปในเวลาไม่นานแน่

ก็ขนาดเธอที่วันๆ ไม่สนใจผู้ชายคนไหนเพราะมีคนที่ประทับใจอยู่แล้วยังเป็นถึงขนาดนี้ แล้วแก้วกาญจนาละ หน้าตาสวยน่ารักน่าปรารถนาอยู่แล้ว แถมยังอ่อนประสบการณ์และใสซื่อตามคนไม่ค่อยทันอยู่ เจอกันเพียงครั้งสองครั้งถูกอีตาร่างยักษ์นี่ลากขึ้นเตียงเป็นแน่เลย

โอ๊าย!!! หงุดหงิดอยากข่วนหน้าคนโว้ย!!! ถลึงตาใสแจ๋วเป็นประกายเกรี้ยวกราดใส่อีกฝ่ายอย่างไม่เกรงกลัวหน้ายักษ์ที่ส่งมาให้

อติคุปต์หน้าตึง ดวงตาวาวโรจน์ขึ้นแวบหนึ่ง เมื่อถูกอีกฝ่ายสวนกลับมาฉอดๆ บอกว่าไม่ใช่เด็ก ดวงตาคมปราบกวาดไล่มองเพียงแค่แวบ อืม...มันก็จริง พอสังเกตดูดีๆ นะหุ่นถึงจะเล็กบอบบางแต่ก็ดูออกว่าไม่ใช่เด็กแล้ว อวบอัดด้วยส่วนนูนเว้าและโค้งอันเหมาะเจาะไม่เล็กและไม่ใหญ่เกินไปที่มันรับกันทุกส่วนเลย แต่ไอ้นิสัยนี่นะซิ...มันเด็กปากไม่สิ้นกลิ่นน้ำนมชัดๆ เลยนี่น่า

กลีบปากสีชมพูระเรื่องที่ขยับต่อว่าเขายิกๆ มันชั่งน่ามองและน่าจูบเหลือเกิน ‘เห้ย!!! นี่เขากำลังคิดอะไรนี่’ แต่ถึงจะอย่างนั้นอติคุปต์ก็ไม่สามารถที่จะหักห้ามความคิดที่ตอนนี้มันเริ่มจะไหลไปจนกู่ไม่กลับด้วยกลิ่นกลิ่นกายสาวหอมบริสุทธิ์เหมือนดอกไม้แรกแย้มผสมกับกลิ่นแป้งเด็ก แล้วยังจะมีความนุ่มนิ่มของเรือนกายอรชนที่ได้สัมผัสทำเอาเขาถึงกับเสียดายเมื่อต้องคลายอ้อมแขนที่รัดร่างเล็กกลมกลึงออกไป

‘เออ...แล้วเขาจะเสียได้ทำไม รอบกายเขาก็เต็มไปด้วยผู้หญิงที่พร้อมจะให้ทุกสิ่งทุกอย่างเพียงแค่กระดิกนิ้วเท่านั้นเอง สงสัยว่าคงจะหมกมุ่นกับงานมากเกินไปจนสมองเริ่มจะฟั่นเฟือนแล้ว คงต้องหาโอกาสพาตัวเองไปพักผ่อนหย่อนใจสักพักเสียแล้วละมั้ง’

“ถ้าคิดว่าตัวเองไม่ใช่เด็กก็หัดทำอะไรที่ผู้ใหญ่เขาทำกันซิ”

“ทำอะไร!!” เธอว่าเธอตวาดออกไปนะ เพราะพื้นเพน้ำเสียงที่มันใสแจ๋วต่อให้พยายามเน้นให้มันดุแค่ไหนมันก็เท่านั้น ยังเป็นเหมือนเดิม...ใสแจ๋วจนราวกับระฆัง เลยต้องใช้ร่างกายที่แม้จะเล็กแต่เธอก็เล็กพริกขี้หนูนะจ๊ะบอกให้ เผ็ดและแสบสันต์อย่าบอกใครเข้าข่ม สองมือเล็กยกขึ้นเท้าสะเอว เชิดหน้าขึ้นสูงอย่างไม่กลัวเกรง คิ้วโก่งสวยได้รูปเลิกขึ้นยิกๆ อย่างก่อนกวนอารมณ์ชายหนุ่มอีกด้วย

“ไหนลองบอกมาหน่อยซิ ว่า...ไอ้ที่ผู้ใหญ่เขาทำกันนะมันยังไง” หน้านวลผ่องแบะออกเล็กน้อย กลีบปากอวบอิ่มสีชมพูระเรื่อขบเม้มจนแบนราบเรียบ โธ่เอ๊ย!!! ทำเป็นมาพูดดี เรื่องที่ผู้ใหญ่เขาทำกันมันก็เรื่องพรรณอย่างนั้นละว้า ชิ...

อติคุปต์ถอนหายใจอย่างเหนื่อยหน่าย เด็กสมัยนี้เป็นแบบนี้ทุกคนเลยหรือไง นิสัยก้าวร้าวไม่ให้ความเคารพผู้ใหญ่กว่า นี่ถ้าเป็นน้องเป็นนุ่งเขาคงจะจับเข้าห้องแล้วอบรมมารยาทให้หนักเลยเชียว แต่นี่เป็นลูกเต้าเหล่าใครก็ไม่รู้ คงทำได้เพียงอย่างเดียว อย่าเอาตัวไปยุ่งเกี่ยวให้มันปวดหัวดีกว่า

“เดี๋ยวซิจะไปไหน พูดกันยังไม่เคลียร์เลยนะ” มือเล็กยื่นไปจับแขนใหญ่ของคนที่หันหลังเดินหนี ‘อะไรวะตาบ้านี่ยังพูดกันไม่ทันจะรู้เรื่องเลยเดินหนีซะแล้ว’ วงหน้าหงิกงอบูดบึ้ง ยกเว้นคุณเพียงคนเดียวเท่านั้นที่จะเดินหนีเธอได้ คนอื่นๆ จะต้องเป็นเธอเท่านั้นที่เดินหนีได้

อติคุปต์ก้มมองมือเล็กที่จิกปลายเล็บลงไปบนแขนใหญ่ของเขาเต็มแรง คิ้วเข้มเลิกขึ้นเล็กน้อย ตวัดส่งสายตาเกรี้ยวกราดและไม่พอใจให้ไป แปลก...ที่ถ้าเป็นคนอื่นเพียงแค่เขาวางหน้าเฉยก็กลัวกันจนหัวหดแล้ว แต่เด็กสาวตรงหน้าแม้กระทั่งส่งสายตาเกรี้ยวกราดไปให้ยังทำสีหน้าเฉยชาไม่รู้ไม่ชี้ใส่เสียอีก

มองด้วยสายตาว่าให้ปล่อยมือก็แล้วแต่แม่ตัวเล็กนี่ก็ยังไม่รู้สึกรู้สา เลยจำต้องยกมือขึ้นปัดแต่ก็เท่านั้น เมื่อเขาปัดตรงนี้มือเล็กก็เลื่อนไปจับตรงโน้นจนเขาชักจะระอิดระอาและเหนื่อยหน่ายใจ ดวงตาคมกริบวาวโรจน์ขึ้นอย่างหงุดหงิดด้วยเสียดาย หน้าตาก็ใสซื่อบริสุทธิ์ดีอยู่หรอกนะ แต่ท่าทางว่าจะเป็นเด็กใจแตกที่พยายามจะเข้ามายั่วยวนให้เขาหลงใหลอีกรายแล้วละซิ มันน่านัก...ถ้าไม่คิดถึงผลที่ตามมานะ มันน่าจะจับขึ้นเขียงแล้วขยี้ให้แหลกคามือเลย ให้ตายซิ อติคุปต์กัดเขี้ยวเคี้ยวฟัน ไม่รู้ทำไมว่าเขาถึงได้หงุดหงิดกับพฤติกรรมของคนตรงหน้าเสียเหลือเกิน

“ทำไม...ไม่ปล่อยแล้วคุณจะทำไม” การะเกดลอยหน้าลอยตาถาม เมื่อเห็นประกายในสายตาคมบอกว่าให้เธอปล่อยแขนเขาเสีย แม้จะกลัวนิดๆ ก็ต้องยอมรับละนะว่าสายตาอีตาบ้านี่มันดุจนเธอสั่นไปเหมือนกัน แต่อาจจะชินมากกว่าเพราะสายตาของคุณก็ประมาณนี้แหละ...หรือว่าดุกว่าก็ไม่รู้ แต่คุณรักเธอนี่น่าเลยทำให้ลดความกลัวไปได้เยอะ อย่างนี้เจอหน้าคุณเมื่อไหร่คงต้องขอบคุณเป็นการใหญ่เชียวละ

เมื่อไม่ได้คำตอบจากอีกฝ่าย มีเพียงแค่สายตาที่มองมาราวกับว่าเธอเป็นตัวอะไรสักอย่างที่ผู้ชายอย่างเขาไม่สมควรจะเอามือมาแตะต้องให้มันเปื้อน ความหงุดหงิดเกาะกุมหัวใจพอๆ กับความรู้สึกอยากจะแกล้งที่มันพุ่งปรี่ขึ้นในหัวใจ แล้วข้อเสียอย่างหนึ่งของเธอก็คือว่า...เมื่อคิดแล้วก็ต้องทำ ร่างกายมันไปไวกว่าสมองที่สั่งการ จนลืมนึกถึงผลที่จะตามมา 

คิ้วคมเข้มเลิกขึ้นสูง “เธอคิดจะทำอะไร” ถ้าเขาฝืนเพียงแค่เล็กน้อยแม่ตัวเล็กนี่ก็ลากเขาไปไม่ได้ แต่เพราะอยากรู้ว่าอีกฝ่ายคิดจะทำอะไรก็เลยยอมปล่อยให้ถูกลากไปง่ายๆ

มือเล็กดึงลากด้วยแรงอันมหาศาลพาร่างหนาใหญ่ไปตรงซอกมุมซึ่งมีต้นไม้ใหญ่กิ่งก้านใบปกคลุมอย่างหนาแน่น ดันร่างหนาใหญ่แนบชิดกับผนังห้องที่มีสีเขียวของตะไคร่น้ำและคราบสกปรกสีดำๆ ติดอยู่ สองมือเล็กวางทาบบนอกกว้างด้วยรอยยิ้มหวานๆ นัยน์ตาเป็นประกายอย่างสนุกสนานรื่นเริงอย่างคนที่ตัดสินใจแล้วว่าจะทำอย่างไรเพื่อให้งานคุณสำเร็จ โดยที่พี่สาวสุดที่รักก็ไม่ต้องเสี่ยงภัยทั้งร่างกายและหัวใจอีกด้วย

“ได้ข่าวมาว่าคุณไม่ค่อยจะสนใจผู้หญิง” เปล่า...เดาไปอย่างนั้นเอง ท่าทางอย่างอีตาบ้าร่างหนาเตอะราวกับยักษ์นี่นะหรือไม่ชอบผู้หญิง อมพระเก้าวัดมาพูดก็ไม่เชื่อหรอก ก็อีกฝ่ายนะท่าทางจะเป็นประเภทที่ว่านอนหมอบรอเหยื่อมาติดกับก่อนจะตรุบกินเสียละมากกว่า

 “ถามจริง คุณเป็น...เกย์หรือเปล่าคะ” ถามเสียงหวานใสแผ่วพลิ้วแต่เน้นหนักในคำพูดบางคำ แล้วยังจะสร้างกำแพงบนวงหน้า ก็ใครบ้างจะไม่อายเล่าที่มาอ่อยผู้ชายอยู่แบบนี้ เคยทำเสียที่ไหนกัน แต่ท่องเอาไว้ในใจ...เพื่อพี่สาว...เพื่อคุณ

ปลายนิ้วเล็กลากไล้บนลำตัวกว้างสอดแทรกเข้าไปเข้าไปเกลี่ยกระดุมเสื้อพร้อมสะกิดจนหลุดจากราง แหงนหน้าแย้มยิ้มอย่างที่คิดว่ามันเซ็กซี่ที่สุด เพื่อยั่วยวนอีกฝ่ายให้หลงใหล แต่การะเกดไม่รู้เลยว่าในสายตาของอีกฝ่ายที่มองมายังไง้ยังไงเธอก็ยังเป็นเด็กที่ริอ่านทำตัวโตเกินวัยอยู่วันยังค่ำ

อ๋อ...เข้าใจละไอ้ที่ชนเมื่อกี้นะไม่ได้เป็นเพราะอุบัติเหตุ แต่เพราะอยากรู้ว่าเขาใช่ชายแท้หรือเปล่า อ่อยเขาถึงขนาดนี้เลยหรือนี่ ใจกล้าหน้าด้านมาก...

ร้อยยิ้มเล็กๆ ผุดขึ้นบนมุมหนึ่งของปากหนา ทั้งที่ความจริงแล้วเขาแทบไม่อยากจะสนใจผู้หญิงไร้สมอง ปัญญาน้อยกว่าเด็กชั้นประถมด้วยซ้ำมั้ง ไม่สนใจด้วยซ้ำว่าใครจะนินทาว่าร้ายยังไง แต่กับแม่สาวจอมยั่วตัวเล็กแต่หุ่นอวบอัดขนาดนี้ ถ้าเขาไม่จัดให้อย่างที่เธอต้องการ เขาก็คงจะถูกเอาไปว่าลับหลังว่าเป็นคนไร้น้ำยา ดังนั้น...ก็จัดให้ตามที่เธอขอสักหน่อยแล้วกัน

“ว่าไงคะ...เป็นหรือเปล่าเอ่ย” เอียงศีรษะเล็กน้อยถามเสียงใส ปลายนิ้วยาวเรียวสัมผัสกล้ามเนื้อแข็งแกร่งและหนั่นแน่นด้วยลอนซิกแพ็กที่ทำเอาหัวใจดวงน้อยถึงกับเต้นรัวเร็วขึ้นมาพอๆ กับความกระหายอยากจนลำคอและกลีบปากแห้งผากจนต้องยื่นเรียวลิ้นเล็กออกมาไล้เลียกลายเป็นการยั่วยวนอีกฝ่ายโดยไม่ทันจะรู้ตัว ‘โอ๊ย!!! อยากจะบ้า ฉันเป็นอะไรไปแล้วนี่’

อติคุปต์ยิ้มนิดๆ อย่างมีเสน่ห์ ดวงตาคมกริบวามวาว ขยับตัวเพียงแค่เล็กน้อยร่างแม่สาวร่างเล็กผู้อยากรู้ก็หันไปแนบชิดกับผนังเย็นชื้นแทนตัวเขา ใบหน้าคมคร้ามโน้มลงไปจนลมหายใจเป่ารดหน้าผากเนียนและเส้นผมหนานุ่ม ริมฝีปากร้อนผะผ่าวทาบทับขบกัดติ่งหูเล็กสลับสอดปลายลิ้นร้อนผ่าวไปกระเซ้าเย้าหยอกช่องหูเล็กจนขนกายแม่จอมยั่วลุกซู่ในทันที

“อยากรู้ว่าฉันเป็นหรือเปล่า...ก็ไปเจอกันที่ห้องนอนซิ แม่หนูน้อย ไม่ใช่มายั่วให้อยากแถวๆ ข้างถนนแบบนี้ รับรองว่าเธอได้คำตอบที่ต้องการจนถึงรุ่งเช้าแน่นอน” ใบหน้าคมคร้ามแกร่งโน้มลงไปอย่างรวดเร็ว ริมฝีปากหนาและร้อนผ่าวที่ขบเคลื่อนไล่มาตามพวงแก้มอย่างช้าๆ คนที่ตั้งใจเพียงแค่ยั่วยวนแต่กลับได้ในสิ่งที่ไม่คาดคิด

“อือ...” เสียงกระอึกกระอักดังมาจากคนร่างเล็ก แข็งขาอ่อนแรงขึ้นมาทันควัน เมื่อกาลกลับตาลปัดจนทั้งตัวไม่ทัน ดวงตากลมโตเบิกกว้าง หัวใจเต้นแรงรัวเร็วราวกับจะทะลุออกมาจากทรวง ขนแขนลุกชัน ริมฝีปากที่อ้าหมายจะต่อว่ากลับกลายเป็นเปิดโอกาสให้อีกฝ่ายได้จูบซับอย่างถนัดถนี่

หวาน...อย่างแรกที่อติคุปต์สัมผัสได้เมื่อทาบริมฝีปากหนาร้อนผ่าวไปบนเรียวปากอิ่มนุ่ม พร้อมกับรับรู้ได้ถึงความอ่อนไร้เดียงสาที่แม้อีกฝ่ายจะพยายามซุกซ่อนหลบลี้หนีสักเท่าไหร่ก็ยังหลบไม่พ้น ฝ่ามือใหญ่นำทางลูบไล้ไปทั่วเรือนกายกลมกลึงที่ไม่ว่าเขาจะสัมผัสตรงส่วนไหนความกระหายอยากก็ไหลล้นตามกระแสเลือดกับความหวานหอมราวกับดอกไม้แรกผลิบานที่น้ำเลี้ยงหวานๆ ยังมีอยู่อย่างครบครัน  เรียวลิ้นสากระคายสอดแทรกล่วงล้ำไปในโพรงปากนุ่ม กวาดไล้ไปตามซอกลืบไรฟัน กระพุ้งแก้มนุ่มอย่างหลงใหล

การะเกดพยายามต่อต้านอย่างสุดฤทธิ์ มือเล็กที่เมื่อครู่ลูบไล้อกกว้างเปลี่ยนเป็นกำหมัดกระหน่ำทุบไปแรงๆ สองเท้าเล็กก็ไม่หยุดนิ่งร่วมด้วยช่วยกันประทุษร้ายกายใหญ่ทุกวิถีทาง แต่เพราะเธอตัวเล็กกว่าอีกฝ่ายมากเพียงแค่ชายหนุ่มสอดแขนใหญ่กระชับร่างเล็กและดันขึ้นจนสองเท้าเล็กลอยเหนือพื้นและสอดแทรกช่วงขาแข็งแกร่งเข้าพำนักตรงกลางระหว่างสองขาเรียวเธอก็ทำอะไรไม่ได้แล้ว ไหนจะสองมือเล็กที่ระดมทุบไปบนอกกว้างแรงๆ จนอีกฝ่ายท่าจะรำคาญเลยจับรั้งไพล่ไปไว้ด้านหลังเท่ากับดันให้ทรวงอกอวบอิ่มบดเบียดกับอกกว้าง

เพราะไม่เคยเจอกับเรื่องราวแบบนี้มาก่อน การะเกดเลยรับมือไม่ถูก ไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรดีกับความร้อนรุ่มที่มันเผาผลาญกาย มือใหญ่ที่วาดไล้ไปทั่วกายานอกจากจะสร้างความปั่นป่วนแล้วยังจะดึงเอาสติที่มีให้ค่อยๆ หลุดออกจากร่าง ไหนจะจูบหวานระคนเร่าร้อนที่มันสูบเอาลมหายใจออกไปจากร่าง ภายในช่องท้องปั่นป่วนเสียวซ่านด้วยลูกไฟที่มันไหววูบวาบจนกายสั่นสะท้านไหวทำอะไรไม่ถูกไปในบัดดล

จากตอนแรกเพียงแค่อยากลงโทษและสั่งสอนให้หลาบจำว่าไม่ควรเอาตัวเองมาเสี่ยงกับอารมณ์ผู้ชาย แต่เมื่อได้พานพบกับความหวานหนุ่มของกลีบปากอวบอิ่มก็ทำให้อติคุปต์หลงเพลิดไป เรียวลิ้นสากระคายเลาะเลี้ยวเที่ยวท่องเลาะเล็มไปทั่วโพรงปากนุ่ม เกี่ยวกระหวัดพลิกพลิ้วกับปลายลิ้นเล็กที่พยายามจะขับไล่ผลักไสโดยไม่รู้เลยว่ามันยิ่งเป็นการยั่วยุอารมณ์เขาให้ลุกโชนจนน่าแปลกใจ เพราะแม้กระทั่งว่าที่ภรรยาซึ่งเธอก็สวยบาดจิต คนที่เขาจะต้องแต่งงานด้วยในไม่ช้าไม่นานนี้ก็ยังทำให้ไฟปรารถนาเขาลุกโชนได้ไม่เท่าแม่ตัวเล็กแต่แสบและกล้าคนนี้ที่ไม่รู้ว่าสะกิดต่อมอะไรของเขาเข้านะ ถึงได้ทำให้เขามีอาการแบบนี้...อยากจูบ อยากกอด อยากทำอะไรให้มันสุดกู่ไปเลย

ฝ่ามือใหญ่วาดไล้ไปตามเรือนกายกลมกลึง ค่อยๆ จิกทึ้งดึงเอาปลายเสื้อที่มันซุกซ่อนอยู่ในกางเกงตัวหนาส่งปลายนิ้วไปลูบไล้ผิวเนื้อนวลเนียนนุ่มเหมือนกับใยไหม ไล่ไปตามแผ่นหลังก่อนจะวกกลังมาด้านหน้าหยอกเย้ากับช่องเล็กๆ ตรงกลางสะดือ ก่อนจะเคลื่อนขึ้นไปกอบกุมครอบครองเนินเนื้ออวบอิ่มสล้างที่มันกระเพื่อมไหวตามแรงหายใจของผู้เห็นเจ้าของ

“อืม...เธอนี่หวานจริงๆ แม่สาวน้อย” อติคุปต์ร้องครางในลำคอ แค่กดฝ่ามือลงไปบนทรวงอวบเต่งตึงก็เหมือนกับว่าเจ้าก้อนเนื้อนุ่มจะมีสปริงติดอยู่เพราะมันชูชันตอบรับสัมผัสจากมือเขาในทันที ปลายนิ้วยาวร้อนผ่าวเคลื่อนไหวไล้ลากไปทั่วก้อนเนื้อนกลมกลึง นวดเฟ้นคลึงเค้นจนบัวตูมผลิบานเต็มอุ้งมือ แต่เขาก็ยังไม่สู้จะพอใจสักเท่าไหร่เพราะเนื้อผ้านุ่มๆ ขวางกั้นอยู่ และอย่างรวดเร็วที่การะเกดไม่ทันจะได้ตั้งตัว ฝ่ามือใหญ่วาดไล้ลากไปตามสีข้าง เคลื่อนไหวลูบไล้แผ่นหลังเนียนนุ่มและสะกิดเพียงเล็กน้อยตะขอเสื้อชั้นในของเธอก็หลุดออก

เห้ย!!! ดวงตากลมโตของคนที่อ่อนระทวยด้วยเรี่ยวแรงถูกสูบออกไปเบิกกว้างเกือบจะเท่าไข่ห่านเมื่อรับรู้ถึงความใกล้ชิดสนิทแนบของกายตัวเองกับมือร้อนผ่าว

 “อือ...”

ศีรษะทุยเบี่ยงหนี แต่ริมฝีปากหนาร้อนก็ยังเลาะเล็มตามติดไปทุกแห่ง ซอกซอนเรียวลิ้นสากระคายตวัดไล้พลิกพลิ้วกับลิ้นเล็กจนหมดทางที่จะหนี แม้แต่กายจะขยับเขยื้อนไปทางไหนก็ติดขัดไปเสียหมดทุกทาง ได้แต่ตอบรับสัมผัสแผดร้อนและเอาแต่ใจ ไม่เข้าใจจริงๆ ว่าทำไมเธอถึงเป็นแบบนี้ ทำไมทีกับผู้ชายคนอื่นที่เพียงแค่คว้ามือไปจับเธอกลับสะบัดมันหลุดออกไปได้ง่ายๆ ราวกับพลิกฝ่ามือ แต่กับผู้ชายคนนี้ เธอกลับทำอะไรไม่ได้เลย แล้วมิหนำซ้ำยังจะถูกลวนลามเอาแต่ใจจนกายอ่อนระทวยเหมือนขี้ผึ้งถูกลนด้วยไฟเสียอีก

“อื้อ...” ไม่อยากจะที่จะทำตัวอ่อนไหวแต่ความปั่นป่วน สยิวซ่านที่มันแล่นพล่านไปทั่วร่างกายยาวที่อีกฝ่ายแตะต้อง ลำตัวกลมกลึงแอ่นโค้งตอบรับสัมผัสจากฝ่ามือร้อนผ่าวที่มันเคลื่อนไหวอยู่บนทรวงอกอวบเต่งตึง ปลายยอดเล็กๆ ชูชันไหวระริกตอบรับปลายนิ้วร้อนผ่าวที่หยอกเอินสลับคลึงเคล้น สองมือเล็กที่ไม่รู้ว่าถูกปล่อยเมื่อไหร่ได้แต่ยกขึ้นโอบรัดรอบบ่ากว้างด้วยความกลัวว่าแข้งขาที่มันอ่อนแรงจะพาเอาร่างทั้งร่างทรุดลงไปกองกับพื้น

อติคุปต์อมยิ้ม เมื่อแม่สาวใจกล้ากลับอ่อนระทวยอยู่ในอ้อมแขนเขาเสียแล้ว...เสียดายว่าที่นี่ดันเป็นข้างถนน แม้จะไม่ค่อยมีคนเดินผ่านไปผ่านมาและตรงซอกที่ยืนอยู่จะค่อนไปทางมิดชิดก็ตาม ถ้าเป็นในห้องหับที่มิดชิดเขาคงจะรีบฉีกทึ้งดึงเอาเสื้อผ้าของทั้งตัวเองและของแม่ตัวแสบออกแล้วก็...

ริมฝีปากหนาร้อนเลาะเล็มประพรมจุมพิตไปทั่ววงหน้านวลเนียน ฝ่ามือร้อนผ่าวฟอนเฟ้นปทุมอวบอิ่มเต่งตึงด้วยวัยสาวสลับสะกิดกระดุมจนหลุดออกจากราง เคลื่อนใบหน้าลงไปซุกไซ้ลำคอระหงดูดเม้มจนผิวสีน้ำผึ้งแดงช้ำเป็นจ้ำๆ ก่อนจะขับเคลื่อนไปหยอกเอินเนินเนื้ออวบอิ่มเต่งตึง

สายตาคมดุเหลือบขึ้นไปมอง พวงแก้มเนียนนุ่มแดงปลั่งพอๆ กับกลีบปากอวบอิ่มที่บวมช้ำ ประกายในดวงตากลมโตมองอย่างหวาดหวั่นและไม่มั่นใจ “อยากล้วงให้ลึกๆ กว่านี้ไหมละแม่หนูน้อย ฉันเป็นเกย์หรือเปล่า” ขบทาบริมฝีปากเคลื่อนไปทีละน้อยบนก้อนเนื้อนุ่มเต่งตึงที่ไหวกระเพื่อมยั่วยุให้เขารีบจัดการทับทิมสีชมพูที่มันลอยเด่นอยู่ยั่วตาและยั่วความหิวกระหายอยู่

“ไม่...ไม่แล้ว ยะ...หยุดเถอะ...” ตอบกลับเสียงนุ่มแผ่วพลิ้วสั่นไหวอย่างรุนแรง เมื่อต้องพบเจอกับอารมณ์แปลกประหลาดที่ตั้งรับไม่ทัน เปลวไฟร้อนแรงที่มันไหลวนอยู่ในช่องท้อง ด้วยมันทำให้เธอเสียววูบวาบไม่เป็นตัวของตัวเอง ดวงตากลมโตที่มองสบกับดวงตาคมกริบเป็นประกายออดอ้อนเว้าวอนโดยไม่รู้ตัว สองมือเล็กยันกายใหญ่ให้ถอยห่างออกไปแต่ก็เท่านั้นเมื่ออีกฝ่ายไม่ยินยอม

“มาขอร้องตอนนี้มันช้าไปหรือเปล่าสาวน้อย” อติคุปต์เอ่ยถามเสียงทุ้มและแหบพร่าด้วยเขาเองก็ร้อนจนแสนสุดจะทน ปลายนิ้วยาวร้อนผ่าวลากไล้ไปทั่ววงหน้านวลแดงปลั่งราวกับผลตำลึงสุก ริมฝีปากหนาร้อนผ่าวทาบทับเคลื่อนไปบนผิวกายนวลเนียนนุ่มที่ทั้งหอมและหวาน แต่ดวงตาคมกริบยังไม่ละจากวงหน้านวลผ่อง สบกับดวงตากลมโตราวกับกับกำลังสะกดจิตคนที่พยายามต่อต้านอารมณ์กฤษณา ปลายนิ้วยาวร้อนหยอกเอินตุ่มไตนุ่มที่แข็งตัวชูชันเหมือนบัวน้อยที่รอคอยแสงอาทิตย์ยามเช้าจนเสียงร้องหวานๆ หลุดออกจากกลีบปากอวบอิ่มที่พยายามจะขบเม้มเอาไว้

“รู้ไหมว่าตรงนี้ของเธอมันอยากให้ฉันทำแบบนี้...” ปากหนาอ้างับผลทับทิมนุ่มๆ ตวัดปลายลิ้นกระเซ้าเย้าหยอกด้วยปลายยอดนุ่มๆ จนตั้งชันหายไปในอุ้งปาก และไม่ยอมให้อีกผลต้องน้อยอกน้อยใจว่าถูกหมางเมินก็ยื่นมือใหญ่ไปเคล้นคลึงเนิบนาบหนักหน่วง

‘โอ๊ย!!! เธออยากจะบ้าตายจริงๆ ทำไมถึงทำอะไรไม่ได้เลย’ กายกลมกลึงสั่นสะท้านไหว พยายามที่จะเรียกสติที่มันกำลังเพลิดกระเจิดกระเจิงกลับมา “อือ...คุณ...หยุดเถอะ นี่มันข้างถนนนะ...” ร้องห้ามเสียงสั่นด้วยความอับอายที่เผลอตัวเผลอใจไปกับสัมผัสที่มันเคลื่อนไหวอยู่บนเรือนกาย จิกปลายเล็บไปบนแผ่นหลังกว้างด้วยความเสียวซ่านจากศีรษะจรดปลายเท้า ในท้องน้อยปั่นป่วนและวาบหวิวสยิวซ่านด้วยลูกไฟอารมณ์ที่มันวิ่งพล่านไปทั่วร่าง

น้ำเสียงหวานนุ่มที่มันติดๆ ขัดๆ ดึงเอาสติและอารมณ์ของอติคุปต์คืนกลับมาแม้จะไม่ทั้งหมดก็ตาม แต่มันก็ทำให้เขารู้ตัวว่ากำลังทำอะไรอยู่ แต่ถึงจะอย่างนั้นเขาก็ยังไม่อยากที่จะละทิ้งความหวานที่ได้รับ หักห้ามใจจากเจ้าผลไม้รสนุ่มเคลื่อนจุมพิตไปจนได้พบกับกลีบปากอวบอิ่มของคนที่พยามยามจะเบือนหน้าหนี มือใหญ่จับตรึงท้ายทอยตรึงให้หญิงสาวรองรับจุมพิตแผดร้อนที่เผาพลาญกลีบปากนุ่ม เคล้นคลึงบัวตูมอวบอิ่มอย่างหนักหน่วงจากฐานถึงปลายยอดที่มันบานเบ่งอยู่ในอุ้งมือก่อนจะยอมถอนริมฝีปากออกอย่างเสียดาย

“รีบใส่เสื้อผ้าให้เรียบร้อยก่อนที่จะทนกับการยั่วยวนของเธอไม่ไหวแล้วก็ไม่สนใจว่าที่นี่มันข้างถนน จับเธอเปลื้องผ้าแล้วก็...” เอ่ยพูดด้วยน้ำเสียงกระเส่าและเซ็กซี่ๆ ข่มกลั้นความปรารถนาในเรือนกายให้มันกลับคืนสู่ปกติอย่างยากเย็นเป็นที่สุด

ชายหนุ่มหัวเราะหึหึในลำคอ เมื่อคนที่กล้าเอาตัวมายั่วเขารีบจับเสื้อผ้าให้เข้าที่เข้าทางด้วยมือไม้อันสั่นเทา สะบัดวงหน้าค้อนเขาเป็นระยะ อืม...น่ารักแฮะ ใจหนุ่มชักจะเสียดายขึ้นมาตงิดๆ เขาน่าจะได้เจอแม่สาวใจกล้าเร็วกว่านี้สักนิด จะได้พาขึ้นเตียงก่อนที่เขาจะต้องไปทำงานต่างประเทศ

ปลายนิ้วยาวร้อนผ่าวลากไล้บนพวงแก้มนุ่ม “ฉันไม่มีงานต่อแล้ววันนี้...เธอไปต่อที่โรงแรมกับฉันไหมละสาวน้อย จะได้พิสูจน์อีกสักครั้งว่าฉันเป็นเกย์หรือเปล่า...”

‘ไอ้บ้า!!!’ เพราะรู้ว่าทำอะไรอีกฝ่ายไม่ได้ ด้วยตอนนี้ตัวเธอเองอยู่ในสถานการณ์ที่มันล่อแหลมเสี่ยงต่อการเพลี่ยงพล้ำเสียตัวเป็นที่สุด เลยได้แต่ด่าทออีกฝ่ายอยู่ในใจ

ดวงตากลมโตวาววับเป็นประกายด้วยเพลิงไฟแห่งความโกรธ ข่มกัดฟันจนกลีบปากอวบอิ่มแดงระเรื่อ วงหน้านวลเนียนแดงก่ำ สูดลมหายใจเข้าปอดแรงๆ ระงับอารมณ์ที่มันพุ่งพล่านเป็นไฟเผาไหม้หัวใจให้ร้อนรุ่ม แปลเปลี่ยนเป็นรอยยิ้มหวานนุ่มละมุน

เหอะ...คิดหรือว่าฉันจะยอมแพ้นายง่ายๆ คุณอติคุปต์เจ้าขา...รอยยิ้มเล็กๆ แต่งแต้มบนเรียวปากอวบอิ่มก่อนจะจางหายไปอย่างรวดเร็ว สองแขนเล็กเรียวยกขึ้นโอบรอบลำคอแข็งแกร่ง ช้อนดวงตากลมโตล้อมด้วยขนตายาวงอนกระพริบปริบๆ อย่างน่ารักในความคิดของเธอนะ ไม่สนใจความคิดของคนอื่น หลังมือเล็กลากไล้ไปบนวงหน้าคมคร้ามเหมือนกับลังยั่วยุอารมณ์ปรารถนาที่ถูกข่มกลั้นเอาไว้ให้ลุกโชติช่วงอีกครั้ง

“อยากไปต่อกับฉันหรือคะคุณขา” แรกเริ่มเสียงหวานเจี๊ยบ...จนขนาดเธอพูดเองนะยังขนแขนแสตนอัพเลย “ไปนอนกับคู่ขาคุณโน่น ไอ้หน้าวอก ไอ้จอมหื่น”

ตุบ!!! เพราะกายที่เล็กกว่าอีกฝ่ายมากมันเลยทำให้เธอไม่สามารถใช่เขากับตรงนั้นของไอ้จอมหื่นได้เลยต้องใช้วิธีชกเข้าไปที่กลางลำตัวแข็งแกร่งก่อน ซึ่งมันทำให้อีกฝ่ายเจ็บไม่มากหรอก แต่ก็พอที่จะทำให้ลำตัวหนากว้างงอลงเล็กน้อยก่อนที่เธอจะแถมด้วย...

เพี๊ยะ!!! พลัก!!!

อติคุปต์ยังไม่ทันจะได้ตั้งตัว ฝ่ามือเล็กๆ ก็ฝาดไปบนวงหน้าคมคร้ามก่อนที่หมัดลุ่นๆ จะตามติดตรงเข้าที่มุมปากหนา เพราะไม่ทันจะได้ตั้งตัว ไม่คิดว่าแม่ตัวแสบจะเล่นแบบนี้ ทำเอาเขาถึงกับจุกตัวงอและแปลบๆ ที่ริมฝีปากได้ไม่น้อย

“จูบของคุณนะมันห่วยแตกไม่เป็นสับปะรดเลยละยะ” เปล่านะ...เธอเคลิ้มไปจริงๆ แต่ยอมรับก็บ้าแล้ว “แล้วถ้าอยากนอนกับฉันนะต้องไปหัดโอ้โลมมาใหม่เถอะยะไอ้คนเฮงซวย”

ตุบ!!!

การะเกดฝากแถมท้ายด้วยหมัดลุ่นๆ ไปที่ปากหนาอีกข้างและคราวนี้เพราะเธอทุ่มแรงไปเต็มๆ จนวงหน้าคร้ามแกร่งถึงกับหันไปอีกข้าง สองมือเล็กผลักหนาไปชิดกำแพงและวิ่งลิ่วราวกับนักวิ่งลมกรด

“หมัดหนักชะมัดยัยเลยยัยตัวแสบนี่” มือใหญ่ยกขึ้นจับคางและมุมปากส่วนที่โดนต่อย นัยน์ตาเป็นประกาววับวับแข็งดุกร้าวมองตามร่างเล็กไปไม่คลาดคลาอย่างจดจำอากัปกิริยาบทของอีกฝ่ายบันทึกไว้ในสมองอัจฉริยะ

หึ...รอยยิ้มผุดบนมุมปากด้านหนึ่ง คิดว่าทำร้ายเขาแล้วจะหนีลอยนวลไปได้ง่ายๆ หรือยัยตัวแสบ ไม่มีทางเธอคงไม่รู้ว่าเล่นอยู่กับใครเสียแล้ว ให้กลับจากไปติดต่องานก่อนเถอะ พ่อจะตามล่าตัวเอาขึ้นเตียงจับมาสั่งสอนซะให้เข็ดว่าอย่าริอ่านมาดูถูกัน

เรายังไม่ลืมกันใช่ไหมค่าาาาา
ชี้แจงจ้า....ใครที่เล่นเกมส์แล้วยังไม่ได้หนังสือ
รออีกนิดนะจ๊ะ แบบว่าหนังสือจากสนพ.ส่งมารอบหนึ่งแล้ว แต่ติดปัญหา
เลยมีการตีคืน แล้วทางสนพ.บอกว่าจะส่งกลับมาให้ใหม่
ตอนนี้ไรเตอร์ก็รออยู่เหมือนกันคะ...
ได้รับเมื่อไหร่ จะส่งให้ในเร็ววันนะคะ